Sevgi denince akla ilk gelen kalıpların dışında, bir dede-torunun aşırı sevgilerini işleyen; kimi yerlerde kalbinizi ısıtırken kimi yerlerde abartı olduğunu düşündüren bir kitap. Kitabın son 200 sayfasına kadarki kısım sanki olaylar hiçbir yere gitmiyormuş da ben yanlışlıkla hikayeyi fazla başından okumaya başlamışım hissi uyandırdı ve fazlasıyla sıkıcıydı bence. Sonunun olay ve duygu yoğunluğunun tüm kitabı taşıyan kısım olduğunu düşünüyorum ama 676 sayfa sadece son kısmı için okunur mu, tartışılır. Onun dışında kitapta aşırı sevgiler, aşırı karakterler, aşırı betimlemeler dikkat çekiyor. Kitabın kendisi için bir yorum olmayacak ama benim okuduğum yayın gerçekten bir rezaletti, çok fazla harf yanlışı, noktalama yanlışı, anlatım bozuklukları vs dolu bir kitaptı ve bu okumayı, anlamayı daha da zorlaştırıyordu.
