Acaba insanların maddeten ayrılmaları manen ayrılmalarından niçin daha güçtür? Ve niçin ayrılabilmek kuvvetini gösterdiğimiz halde bunu söylemek cesaretini bulamayız? Uzun bir yolculuğa çıkarken, senelerce sürecek bir uzaklaşmanın arifesinde, birbirine merbut olanlar aynı bakışlar ve aynı el sıkışı ile, ertesi gün için son bir veda tasarlayıp dururken, bir daha buluşamayacaklarını pekala bilerek Allah’a ısmarladık demek acısından kendilerini korurlar. Yoksa ihtimallere tahammül etmek hakikate tahammülden daha mı zordur? Ölüm döşeğindeki dostlarımıza karşı şefkat ve muhabbet hisleriyle mütehassıs olduğumuz halde, onlara açıkça veda etmeyişiniz bütün hayatımızca ekseriya bir ukde kalır.
“Acaba insanların maddeten ayrılmaları manen ayrılmalarından niçin daha güçtür? Ve niçin ayrılabilmek kuvvetini gösterdiğimiz halde bunu söylemek cesaretini bulamayız?
"Acaba insanların maddeten ayrılmaları mânevi ayrılmalarından niçin daha güçtür? Ve niçin ayrılabilmek kuvvetini gösterdiğimiz halde bunu söylemek cesaretini bulamayız?"