merhabalar,
öncelikle kitabımızın konusuna gelirsek, Batı etkisinde bir İstanbul yaşantısı içinde olan Bihruz Bey'in hayatının bir dönemine konuk oluyoruz. Bihruz Bey Batı'yı eleştiren romanların başkahramanları gibi klasik bir mirayedi tipi. Hayatını Batı'ya göre şekillendiren, konuşmasının arasına bir kaç Fransızca kelime sıkıştırmayı medeniyet olarak gören biri. Ve bir gün Periveş Hanım' ı görür ve aşık olur. Bundan sonra Bihruz Bey'in gözünden bu aşkı okuyoruz.
incelemeye gelirsek, hayatımda ilk defa bir kitabı yarım bırakmayı düşündüm. çok uzun aralıklarla da olsa devam ettim. okurken yoruldum. Kitapta yoruldu, elimde süründü. Bunun nedeni ne durgun bir konusu olmasıydı ne de sayfa sayısı. O kadar çok yabancı kelime vardı ki. Bir zaman sonra yormaya başlıyordu. Belki Fransızca kelimeler hikayenin orijinalliğini bozmamak için çıkarılmadı. Ben ilk defa böyle bir roman okudum. (Kürk Mantolu Madonna'nın da böyle olduğunu duymuştum.) Hızlıca okumak istedim ama iki ay kadar uzun bir sürede bitti. Hep aynı şeyler etrafında döndü durdu kitap. Sürekli Bihruz Bey'in iç dünyasını okuduk, bu aşırı derece sıkıcıydı. Zar zor bitirmek için bitirdim. Kitabın tek sevdiğim yönü, sonunda Bihruz Bey'in değiştiğini düşünüp, aslında "insan 7'sinde ne ise 70'inde odur." sözünün doğruluğunu anlamamdı.
kısaca ben sevmedim ama belki siz seversiniz. iyi okumalar
