Aşı
Ebru OjenAşı Gönderileri
Aşı kitaplarını, Aşı sözleri ve alıntılarını, Aşı yazarlarını, Aşı yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Neden beslediğimiz demokratik sistemin aslında diktatörler yarattığını fark etmiyoruz? Yine neden kapitalizmin en önemli müttefikinin demokrasi olduğunu fark etmiyoruz?
Sayfa 48Kitabı okudu
Çocukluk , bir dağın büyüdüğü gibi gözünde büyürdü. Nasıl ki koca dağlara tek bir adımla çıkamayacaksa çocukluğundan da çıkmak öyle kolay olmayacaktı.
Sayfa 55Kitabı okudu
Otoritenin çılgınlıkları, yasaklar ve cezalar insanların isyan etmesine sebep olmuştu. Özgürlüklerini isteyen insanlar onları ezen güce karşı geliyorlardı. Herkes kendi dilinde özgürlüğü haykırıyordu.
Sayfa 41Kitabı okudu
Bacaklarının arasındaki canavarların neler yapabileceklerini zamanla öğrenen insanlar kendilerini belki de ilk kez özgür hissediyor , coşkuyla oraya buraya koşturuyorlardı.
Sayfa 40Kitabı okudu
Kendisi ve halkı gerçekten özgür olana kadar gülmeyeceğine yemin etmişti. Doğduğu topraklarda ölüm bile canlı kalmak zorundaydı. Unutmamak ve özgürlüğün tadını bir gün doyasıya çıkarabilmek için...
Sayfa 34Kitabı okudu
Zaten soru soranları kimse sevmezdi . Babasını da bu yüzden götürüyorlardı belki de . Neden diyordu , neden bildiklerimizi unutmamızı istiyorsunuz? Neden konuştuğumuz dili yasaklıyorsunuz? Neden bizi istemediğimiz şeyler için zorluyorsunuz?
Sayfa 24Kitabı okudu
Belki de bambaşka bir şey direncin sonuç almasını sağlayacaktı . Bir zihinsel dönüşüm , bir yıkım örgütsüzlüğü.
Sayfa 15Kitabı okudu
O sabah Bazid şehirlerinde esen keskin, soğuk rüzgar kulaklara tekinsiz- kaç vakittir dedikodusu dönen , bununla beraber gerçekliğinden bir an olsun şüphe edilmeyen - bir hakikati fısıldıyordu : Aşı !
Sayfa 7Kitabı okudu
“İçinde olduğum zaman ayaklarımın altından kayıp gidiyordu.”
Sayfa 80
“Hayatın elinden aldığı her şeyi ve geleceğini boşverdiği anı düşünmek, güzel bir şiir gibi akışkan ve dinlendiriciydi.”
Sayfa 21
Sonsuz bir yere doğru savruluyordu dünya.Yerinde kalmakta direnen tek şey insanlardı. Hiç sarsılmayacağına garanti veren bir toprağa köklenmişlerdi.
Başkasının acısı karşısında ne yapacağını bilemez ve çaresizleşirdi insan. Oysa kendi acısı, bildiği, tanıdığı bir düşmandı. Tanıdığı şey ne derece kötü olursa olsun her zaman gücü olabilirdi direnmeye.
Dönüşüm sorularla başlıyordu: Neden başkaları tarafından belirlenmiş ve doğamıza uygun olmayan alanlarda yaşamaya mecbur bırakılıyoruz? Neden beslediğimiz sistemin aslında diktatörler yarattığını fark etmiyoruz? Neden okul denilen binalar var? Neden televizyonlarda aynı tür programlar dönüyor? Neden olmayan düşmanlar yaratıp onları yok etme pahasına ağır bedeller ödüyoruz? Neden bir devlet için savaşıyoruz? Neden kadınlar, erkekler, hayvanlar ve çocuklar eşit koşullar altında varlıklarını sürdüremiyor? Neden işbölümünün bizi kitlesel çöküşümüze hazırlayan bir aldatmaca olduğunu anlamıyoruz? Neden cinselliğimiz baskılanıyor? Neden kazanma odaklı yaşamaya mecburuz? Neden güvenliğimizi kendimiz sağlayamıyoruz? Neden her adımımız bir heykele çarpıyor? Neden putlaştırdığımız, mitleştirdiğimiz şeylerden korkuyoruz?
Putları, betonları yerle bir edecek şey isyandır. İsyan ediniz! İsyanınız size şahdamarınızdan daha yakındır!