Aklın abdesti ilimle alınır, gönlünkiyse aşkla..."
Okudukça içimdeki onlarca duygunun harekete geçmesine, gönlümdeki buruk acılara sebep olan Aşkın Şehidi yani Rasul'ün oğlu olarak adlandırılan Hz. Hüseyin'in kitabı...
Okurken yutkunamamak, acziyetini hissetmek, Rasul'e ve Rasul'ün oğluna defalarca hayran kalmak...
Binlercesini yaşattı bu kitap. Hayran kaldım Hz. Hüseyin'e. "Tek Başına Ümmet" olduğunu sadece duymadım o anı izledim; "Sen abilerinin annesisin." diyen Hz. Fatima annemizin kızı Hz Zeynep oldum, babası Hz. Hasan'ın vefatından sonra amcası Hz.Hüseyin 'in gözlerinin önünde şehit edildiğine şahit olan Hz Fatima oldum, Hz Rübab oldum 1 yaşındaki bebeği kundakta susuzluktan nefesini tutmuş hıçkıra hıçkıra ağlarken ama her şeye rağmen Hz. Hüseyin'in yanında duran ehli oldum. Tabiki zerresi olamam ama içimin o denli yandığını belirtmeden geçemeyeceğim.
Kitap kesintisiz ilerledi gözyaşlarım durmak bilmedi, imanımın tazelenmesine vesile oldu. Ya Rabbi dedim ne büyük insanmış ashab, ehli beyt! Asla ehli beytin, ashabin zerresi olamayacağımı yineledim kendime. Öyle dillerde anlatılan hikaye gibi olmadı bu kitap; İmam Hüseyin Kerbela'da şehit oldu derken o cümlede o anı yaşamak gerekmiş anladım.