Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.26
At Çalmaya Gidiyoruz
Per PettersonAt Çalmaya Gidiyoruz Yorumları ve İncelemeleri
At Çalmaya Gidiyoruz yorumları ve incelemelerini, At Çalmaya Gidiyoruz kitabı hakkındaki okur görüşlerini , At Çalmaya Gidiyoruz puanlarını 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
İskandinav edebiyatının en iyi yazarlarından Per Petterson, ‘At Çalmaya Gidiyoruz ‘
Norveç Kitapçılar Ödülü - Norveç Edebiyat Eleştirmenleri Ödülü aldı.
Çevirildiği bütün dillerde dünya çapında ün kazanıp 2007 yılında New York Times gazetesinin yıl sonlarında yaptığı ABD'de yayımlanan en iyi beş edebiyat yapıtları listesinde yerini
Per Petterson'un ilk kez bir kitabını okudum. Daha önce de İskandinav kökenli yazarlar okumuştum ve aynı tadı aldığımı söyleyebilirim. İskandinav ülkelerini de çok sevdiğim için olsa gerek o bölgenin yazarlarını da seviyorum genellikle. "At Çalmaya Gidiyoruz" da sakin, yalın bir roman. "Keşke orada olsam." dedirtti bana. Ben romanı ve yazarı beğendim. Muhtemelen diğer kitaplarını da alıp okurum.
Norveçli yazar Per Petterson ile ilk tanışmam. Okuma grubumuzda konuşulacak olması nedeni ile başladım. Çabuk bitti. Öykü sık geri dönüşlerle tamamlanıyor. Yazar romandaki bazı ayrıntıların sonunu okuyucuya bırakmış ki, bu da ilginç olmuş. 67 yaşındaki Trond'un öykusünü hüzünle okuyacaksınız. Keyifli okumalar dilerim.
#atçalmayagidiyoruz @kitapdunyam_1 ile #doğuyukeşfetmaratonunda bu hafta beraber okuduğumuz bir kitap. 67 yaşında, Norveç'te, çocukluğunun da geçtiği bir köyde inzivaya çekilip geçmişi ile bağlar kuran, anıları ile yüzleşip, yaşadığı olaylardan öğrendiklerinden dersler çıkaran Trond'un öyküsü...Konunun nereye gittiğini neredeyse son sayfasına kadar tam olarak tahmin edemediğiniz ama muhteşem betinlemeleri ile yaşanan mekanı ve olayları gözünüzde canladırabildiğiniz bir anlatıma sahip bir kitap. Kahramanın hayatı boyunca yaşadıklarından öğrendikleri " Canımızın ne zaman acıyacağına gerçekten kendimiz karar veririz." cümlesi ile özetlenmiş adeta. Kitabın sonuna kadar devam eden bir beklentim oldu ama bir türlü gelmedi o can alıcı kısım. Usul usul sakin, yumuşak bir anlatımı var ama işte insan bir süpriz, can alıcı birşey beklemiyor değil. Sonunda " Aa bak gördün mü?" diyeceği bir beklentiye sokuyor insanı böyle anlatımlar. " Eksik birşey kaldı." hissi oluştu bende kitabı bitirdiğimde.
At Çalmaya Gidiyoruz
At Çalmaya Gidiyoruz, kenti arkasında bırakıp,kendine yeni bir hayat kurmak üzere Norveç ormanlarına çekilen tipik bir İskandinav edebiyatı arketipi hikâyesi. Malumunuz İskandinav edebiyatı böyle karakterleri seviyor. (Erlend Loe'nun sevdiğim karakteri Doppler'in kulakları çınlasın)Per Petterson yarattığı Trond karakterleri ile kapitalist düzenden kaçan, kendine yepyeni bir dünya kurarken ormandaki çağrışımlarla 1947 yazına kahramanını götürüp getiren bir kahraman yaratmış.
Baba ile hesaplaşma,varoluş sorgulaması, 2. Dünya Savaşı anıları, ilk gençlik heyecanları, anne şefkatine duyulan özlem ve mis gibi İskandinav ormanları manzaraları satırların aralarında okurla buluşuyor.
Bir grup okuması kapsamında okuduğum bu eser Tipik İskandinav edebiyatı serinliği ile yazılan, zamanlar arası gidiş gelişlerin baskın olduğu,bol Norveç orman manzarası tasvirli okuması keyifli bir kitap.
Varoluşçuluk edebiyatını seven, İskandinav metinlerine ilgi duyan tüm okur arkadaşlarıma tavsiye ederim.
Merhaba, ben geldim. Per Petterson’dan At Çalmaya Gidiyoruz ile.
#doğuyukeşfetmaratonu ile temmuz ayında okuduğumuz Norveçli yazardan ilk okuduğum roman. 67 yaşındaki Trond’un her şeyi geride bırakarak ilk gençliğinin geçtiği köye döner. Kahraman metin boyunca anıları ile tam bir hesaplaşma olmasa da yüzleşme yaşar.
Dili sade ve yormayan bir metin, betimlemeleri o denli iyi ki kendinizi Norveç’in soğuk ama güneşli bir gününde, köknarların arasında yürürken taze tomruk kokusuna boğulmuş olarak yürüyor sanıyorsunuz. İşte bu serinlik ve aydınlık içinde geçen biz geçmiş muhasebesine tanık oluyorsunuz. Sakin, dingin ve hesap sormayan. Yaşanmışlığı yargılamayan ve olduğu gibi kabullenen. Mesafeli ama dahil. Hem tekdüze hem değişken. Ama her halükârda zor ya da kolay doğa ile iç içe.
Çok beğendim romanı, sadece bu dingin hikayelere pek alışık olmadığımdan sanırım bir patlama anı bekledim. O an gelmedi ama beni hayal kırıklığına da uğratmadı bu durum. Çünkü bana göre çok netti. Siz de kendinizle baş başa kalmayı seviyorsanız, kendiyle baş başa kalmaya çalışan bir insanın, bir Norveçlinin dünyasına girin derim. Pişman olmayacaksınız.
Sevgiler,
* Yaşlılığın son demlerinde, 67 yaşında Trond ruhsal bir yolculuğa ve bir orman evinde inzivaya çekilmeye karar verir. Şehirden uzak, kalabaklıktan kaçarak kendi dünyasına çekilerek geçmiş, şimdi ve gelecek arasında sürekli mekik dokuyor.
** Sürekli olarak 15 yaşındaki yaşamış olduğu olaylar şimdiki Trond'un karşısına çıkıyor. Trond bir şekilde 15 yaşında yaşadığı olayları unutamadığı ve bilinçaltında güçlü bir yer edindiği için geçmişiyle yüzleşir.
*** Kendi zannımca insanın hataya en müsait olduğu zaman dilimi olan 15 yaş ve en olgun dönem olan 67 yaş ikili karşılaştırma yaparak yazar okuru derin bir sorgulamanın içine atıyor. Karakter Norveçli Trond ise geçmişine duyduğu büyük özlem ve hasretin ve o zamanlara dönme acısını yaşamaktadır.
**** Akıcı, duru ve içten anlatımıyla Trond'un yaşamında en belirleyici anıları babasıyla geçirdiği zamanlardır. 15 yaşında arkadaşı John ile birlikte at çalma oyunuyla geçmişinde ve şimdiki zaman diliminde cevabını bulamadığı soruların, geçmişine dair iç hesaplaşmaların peşine düşer.
***** Trond'un geçmişine gitmesindeki amaç kafasında bir türlü yerine oturtamadığı, anlam vermekte zorlandığı anıların acılarından kurtulmaktır. Dağ evinde bu anılar depreşir.
****** Güçlü duygular, gidiş gelişlerle Trond üzerinden iki güçlü zaman diliminin sorgulaması ve kendi çocukluğumuzun hesaplaşması... Zihne hücum eden anılar...
67 yaşındaki bir adamın Norveç’in kırsal kesiminde inzivaya çekilmesi ve geçmişine dönüp o zaman yaşadıklarını hatırlaması. 15 yaşında iken babası ile kırsal kesimde gittikleri bir köy ve o köyde kaldıkları süre boyunca öğrendikleri, yaşadıkları, gözlemledikleri.
Yazar duyguları, bedensel duyumları, çevreyi ve gördüklerini, yaşadıklarını çok güzel tasvir etmiş. Norveç'in bakir doğasının ve ağaçların kokusunu hissediyorsunuz, kuşların kanat çırpışlarını duyuyorsunuz, atların sırtında rüzgarı saç tellerinizde hissediyorsunuz, nehrin soğuk suyundan bacaklarınız hissizleşiyor ve babanızı tekrar görmek istiyorsunuz.
Odd’un kazara ölümü; Trond’un babasından bir daha haber alamayışı; Lars’ın abisi döndükten sonra evi terk edip ailesi ile bağlarını tamamıyla kesmesi ya da merak etmemesi, öldüler mi kaldılar mı bilmemesi ya da merak etmemesi... vb. olaylar çok yürek burkucuydu.
Trond’un 15 yaşında iken çoşkuyu, ateşi, ilk heyecanları hissediyor olduğu zaman bu duygularına uygun olarak mevsimin yaz olması; inzivaya çekildiğinde, hayattan herhangi bir beklentisi kalmadığında mevsimin kış olması da ilginç bir ayrıntıydı.
Anlatılan muhteşem ve hiç duymadığınız bir hikaye mi? Hayır. Ama sonuna kadar merakla ve endişe ile karakterin yaşamına ortak oluyorsunuz.
Hiç sıkılmadan, bir çırpıda okunan bir kitap. Ben beğendim, tavsiye ederim.
At çalmaya gidiyoruz, Norveç edebiyatının en çok sevilen kitaplarından biri. Bunda yazarın Per Petterson olmasından da kaynaklandığını düşünebiliriz. Yazar genel olarak otobiyografik öğelerle hikayelerini süslemeyi seviyor. Bu romanındaki konuda da hikayenin yüzde kaçı kendi hayatından bilinmez; ancak iki farklı zaman diliminde geçen, iklim şartlarının zorlukları arasında biz Trond’un hem geçmişteki hem gelecekteki hayatını ve bunların birbiriyle bağlantılarını anlatırken ilgiyi diri tutmayı başarıyor.
Ben kitaplara başlarken, arka kapakları, ön sözleri hiç okumam, herhangi bir ön yargım oluşmasın diye. Yanı sıra hikayenin gidişatı arasında hayal kurmama da yardımcı olur. Böylece farklı sonlar yazabilirim. Bu hikayede, başlangıçta aktarılanlar ve aktarılma tarzı ile hiçbir tahmin yürütemedim ve benim kafamda yazdığım pek çok olasılık, asıl gidişattan çok farklı oldu. Belki de gerçekten beni kitaba ilgiye bağlı tutan unsur da bu oldu diyebilirim.
Bir baba ile oğlun ilişkisinin yanısıra, erken ergenlik döneminin de hezeyanlarını hatta diğer zaman diliminde de yaşlılığın getirdiği bedeni zorlukları yaşamayan Trond’un hissettikleri etkili bir ve okuyucuyu sıkmayacak biçimde aktarılmış. İkinci dünya savaşının sonralarına doğru, hikayeye etki eden noktaları ile gençken yaşanan zaman diliminde bir savaş hikayesi sunmak yerine, yan unsur olarak aktarılmış.
Kitabın en etkileyeci cümlesi , iki hikayeyi de birleştirmesi ve felsefesinin özünü sunması sebebiyle: “Canımızın ne zaman acıyacağına gerçekten kendimiz karar veririz.” Peki Trond’un canını neler yaktı, ya da nelerin onu acıtmasına asla izin vermedi?
Tront, ikinci karısını bir trafik kazasında kaybettikten sonra, (yazar her ne kadar Tront’un kentteki yaşamı ile ilgili çok az bilgi veriyorsa da, ikinci karısının ölümünden sonra emekliye ayrıldığını bir paragrafta okuyoruz) geçmişte (İkinci Dünya Savaşı sırasında) babasıyla birlikte bir yaz geçirdiği Norveç ormanlarına geri dönmek her şeyi