Benim kontrolüm dışında bir şeyler oluyordu ve dışardan bakıp beklemek dışında hiçbir şey yapamıyordum. Beklemek ve sanki kendi içimden dışarı çıkmışım gibi birkaç adım ötede durup bakmak.
Her şey, tatsız, kokusuz, soğuk bir sisin ardında kaybolmuştu. Sanki hatırlatmak istemediğim ne varsa silip atmıştım. Üstüne defalarca başka şarkılar çekilmiş eski kasetlerin sonunda kalan hışırtı gibi anlamsız bir şey kalmıştı geriye.
Anlatmak insana iyi gelir derler. Ruhu temizlermiş. Kafanın içinde dönüp duran düşünceleri sözcüklere dökebilirsen onlardan bir şekilde kurtulurmuşsun.