Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.38
Ay ve Şenlik Ateşleri
Cesare PaveseEn Eski Ay ve Şenlik Ateşleri Yorumları ve İncelemeleri
En Eski Ay ve Şenlik Ateşleri sözleri ve alıntılarını, en eski Ay ve Şenlik Ateşleri kitap alıntılarını, etkileyici sözleri 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.Puan
7.610 üzerinden
Çocukluğu ve genç yetişkinliği boyunca bir aile ve topluma bağlılık hissetmeyen, yaşadığı köyün ötesindeki dünya ile karşılaşmak için hep çalışan ve etrafında gelişen olaylara izleyici kalmak zorunda kalan Anguilla, orta yaşlılık döneminde bu köyün doğasına olan özlemini, geçmişiyle temas etme, köklerini arama ihtiyacını kabul ederek denizler ötesinden geri döner. Ihlamur ve akasya ağacı kokusu ve gezileri yardımıyla geçmiş hafızası canlanır; Cinto karakteri sayesinde kendi çocukluk çağıyla temas kurar. Cinto ile ilişkisi sanki küçük Anguilla'ya yardım etme çabasıdır. Içte ukde kalanlar, yaşama dahil değil seyirci olmaları ve geleceksizlik ortak noktaları. Nuto ise hem Anguilla'nın hem çocukluk ve erken gençlik dönemine hem de o yokken köyde olan bitene şahit olan tek arkadaşıdır. Ikisinin gerek terastaki varoluşu anlamlandırma konuşmalarını gerekse iki farklı yaşam ve düşünme şekli ihtimalini kitap boyunca okuyucuya hissettirmesini sevdim.
Kararsızım
Geçen yıl okuduğum Tezer Özlü kitaplarında Cesare Pavese'den ve ozellikle bu kitaptan cok buyuk bir ovgu ile bahsediliyordu. Kitap tıpkı Tezer Özlü kitaplarında yaşadığım hissi verdi bana. Tam içine girecekken, tam çok sevecekken sevemedim. Belki de yanlış zaman okumasıdır.
Okuyacak olanları etkilememek için puan vermedim.
Yazarın en güzel eseri olarak kabul ediliyor. Doğduğun yere geri dönme, geçmişle karşılaşma. köklerini sorgulama konularına ilgi duyuyorsanız, sizin için ilginç bir kitap olabilir.
Kitap ikinci dünya savaşı döneminde İtalyanın fakir köylerinden birinde büyüyen bir gencin hatıralarını anlatıyor.. Kitabın kahramanı kendi hayatı fonunda gözü önünden geçen insan hayatlarını tartıyor.. Yalnış kararların insan hayatını bütününde nasıl değişe bileceyini ele almaya çalışan yazarın ana fikri umutsuzluğa kapılmamayı ve geleceğini düşünerek riskler almayı öngörüyor
Yorgunluktan çıkanların, çıktığı yorgunluğun kendinden kopardıklarına bakabilenlerin, hüznü kabullenenlerin kendini bulabileceği, anıların acısının da hoşluğunu anlatan güzel kitap.
Ülkemizde bir çoklarının “Tezer Özlünün izinden gittiği bu kişi kim” diye okumaya başladığı İtalyan Edebiyatına “Yenigerçekçilik” akımını armağan eden Cesare Pavese, intiharından hemen önce 42 yaşında kaleme aldığı bu son kitabında İtalyan Edebiyatına ve İtalyan Sinemasına bir çok kez konu olmuş “Eve dönüş” temasını işler.
Romanın başkarakteri olan kimsesiz Anguilla’nın köyünden Amerikaya olan macerasını, orada zengin bir adam olup 2. Dünya Savaşından sonra köye dönüşünü ve döndükten sonra her adımında, karşılaştığı her kişide anılarının nasıl küllendiğini ele alır. Bu bakımdan italyan sinema tarihinin en iyileri arasında gösterilen “Nuovo Cinema Paradiso” filmiyle benzerlikleri oldukça fazladır.
Pavese romanında kırsal yaşamı ve köy insanının ahlak anlayışını, doğaya duyduğu sevgiyi ve yazgıya karşı koymanın anlamsızlığını vurguluyor.Betimlemeleriyle, karakterleriyle okunmasını tavsiye edeceğim bir kitap.
Kitabda dünya müharibəsi illərində İtaliyanın kiçik kəndlərində insanların yaşam tərzindən bəhsə edilir; bəzisi səfil həyatı sürür , muzdurluqla məşğul olur , bəziləri gündə şənlikdə , bayramlarda olur , kəndin qızları isə ... Əsərin qəhrəmanı yetimxanada böyümüş , beş lirə maaş qarşılığıyla övlad edinmiş balaca oğlan uşağıdı. Xoşbəxtlikdən onun Nuto adlı dostu varıydı... Bir az böyüdükdən sonra buralardan qaçıb Amerikaya üz tutur. Uzun illərdən sonra evinə geri dönərək , uşaqlığını , keçmiş illərini gözündə canlandırır. Tanıdığı insanları , qan bağı olmasa da ona doğma olan insanları görmək istəyir...
" Tonqalın izləri ötən ilədək dururdu " . .
Kitab haqqında fikrimə gəldikdə isə yüngül mütailə üçün yaxşıdı . Əsər qəhrəmanın dilindən yazıldığı üçün təsvirlər bir qədər sadə və bayağı dillə qeyd olunub.
Xoş mütaliələr
Ay ve Şenlik Ateşleri-Cesare Pavese
Özlemlerin ve yürek burkan bir hüznün romanı.
Akıcı olmamakla beraber fazla betimlemelerle derin düşüncere yol açan bir geçmis hesaplaşması.
Bakımlı bir bağ; sağlıklı bir insan,yaşayan, soluyan,terleyen bir beden gibiydi..[syf54]
Insanoğlu umudunu kaybetmemeli
Okumak isteyenlere tavsiye edilir :)
9/10 puan verdi
·
Beğendi
Pavese'yi çoğu insan gibi Tezer Özlü'den öğrenip hemen okumak istemiştim. Kendisi 42 yaşında, içinde büyütüp durduğu intiharı gerçekleştiren, Çağdaş İtalyan Edebiyatının en önemli temsilcilerinden biri. Okuduğum ilk kitabı olması sebebiyle, belki de öyle olduğundan bilemesem de ağır bir kitap, akıcı olmadığı kesin. Ama öyle betimlemeler barındırıyor ki, öylesine çok hissettiriyor ki 'eve dönüş' temasını... İnsan eve döndüğünde neler bekler, ama nelerle karşılaşır en iyi bu kitap anlatıyor sanırım. Pavese'nin kırsala duyduğu sevgi, evine/memleketine duyduğu hasreti her sayfada hissediyorsunuz, aynı zamanda hayal kırıklığını da tabiki... Artık hiçbir şeyin eskisi gibi olmadığını anladığı anlar ve kabullenmekte zorlanışı da aslında hep hayalini kurduğu çocukluğuna özlem, kendi hayatında olduğu gibi. İsminin neden Ay ve Şenlik Ateşleri olduğunu, kitabı okurken çok düşündüm, ve sanırım sonunda cevabımı aldım. Direnişçilere ihanet eden genç kız Santa, öldükten sonra yakılıyor -bknz. geçmişin külleri- , geçen yıllar boyunca ise, yakıldığı alanda birçok kez şenliklerin ateşi tekrar yakılıyor. Yazarımızın yaşadığı çocukluk anıları gibi, gibi sürekli ay altında yanan ateşler...
Hiçbir yere ait olamadığını hisseden bir adam, Anguilla. Başka bir ülkede cebi doluyor ama ruhu tatminsiz. Dönüyor o da... Köyüne, geçmişine, içine... Unuttuklarını hatırlıyor, zamanın getirdiklerini kabulleniyor. Bay Pavese'nin intihar etmeden önce bitirdiği son romanı. Karakter tahlili gibi detaylar olmadığı için hikayenin içine girmek çok zor. Yazarla tanışmak için 'en olgun yapıtı'nı seçtiğim halde biraz hayal kırıklığı yaşadım maalesef. Beklentiyi düşük tutmayı bilmiyorum ben sanırım. =)
Pavesenin son romanı. Her şeyi bitirmiş bir insanın" Eve Dönüş" öyküsü hakim romanda. Simgesel bir gerçeklik üzerine yazılmış bir roman ,ay ve şenlikler üzerinden Italya, Amerika ,2.dünya savaşı, özlem bir yere ait olamama gibi konular işlenmiş. Betimlemeler ile romanda akıcılık sağlanmış.
Şahsi fikrim , romanın duygusu çok yoğun ve Pavese sadece betimsel temayı kullanıp, ruh tahlillerine neredeyse hiç yer vermemiş olduğu için bir-çok yerde tıkandı benim için.
Simgeleri kullanımı ve betimlemesi bence başarılı idi, 160 sayfa olduğu için çabuk bitecek ve özlem duygusunu size miras bırakacak bir kitap diyebilirim.
#1001kitap~~~
"Ay ve Şenlik Ateşleri" XX. yüzyıl İtalyan edebiyatının en önemli yazarlarından Cesare Pavese, yaşadığı yılların tarihsel 1dökümü olan bu roman, faşizme karşı, mücadeleyi, direniş hareketini, İtalya'da savaş sonrası yılları ele alan bu kitabında genç ve orta yaşlı kuşağın, işçi ve aydın kesiminin temsilcilerini onları yakından tanıyan 1gözlemci olarak hayatın tüm gerçekliğiyle ve doğa betimlemeleri ile anlatır...
Pavese'nin son romanı olup çocukluk yıllarının mağdurluğunun zamanla nasıl ezildiğini anlatan Pavese, anlatıcının Amerika'da yıllar geçirdikten sonra çocukluk köyüne geri dönüp İtalya kırsalına dair taşra hayatının anılarını anımsar arkadaşı Nuto ile, tepeleri, müziği, kadınları, zaman içinde oluşan sistemi anlatırken...
Köylüler tarafından büyütülen anlatıcı, faşizm, yoksulluk ve hayatları değişen köyünde kalan halkın hayatlarını gözü kara 1şekilde irdeler, sosyal ortamları, insanlar arası ilişkiler ve savaşın sonu, yaşam ve ölümü tüm olağan haliyle anlatır, 1boşluk hissi oluştururmak ister gibi tüm umutsuzluğuyla...
Kimlik oluşumu bu oluşumda var olma çabasını en durağan haliyle anlatan Pavese için başlangıç kitabı olmamalı bence Pavese den ilk okuyacağınız kitap "Senin Köylerin" olabilir bu kitaba göre daha akıcı ve yorucu olmayan 1kitaptı, yine de ben tarzına alışkınım olduğum için insan durumlarına dair cümleleriyle severek okudum, tavsiyemdir...
"Ay ve Şenlik Ateşleri" ölmeden önce okunması gereken 1001kitap arasındadır, 1001okuma ayı yaptığım bu ay da iyiki okudum dediklerim arasındadır, keyifli, huzurlu okumalar...
Küçükken dünyasını yaşadığı küçük köyden ibaret sanan, babasız ve dışlanmış çocuk o tasvir etmekten bıkmayacağı dağların ardına varınca fark ediyor dünyayı.
Amerika'ya gitmesi ve orada yaşadıklarının ardından hiç sahip olmadığı ailesinin yanına, memleketine tekrar geri dönüyor. Pavese'nin son romanı olan bu eser aslında kendisinin biyografisi diyebileceğimiz nitelikte.
Faşist yapılanmalara karşı yürütmüş olduğu çalışmalar nedeniyle bir yıl hapis yatmış olan Pavese, savaş sonrası İtalya ile ilgili oldukça yüzeysel bakış açısı sunmuş. Bu da bence artık hiçbir şey için çabalamaya gücü olmadığının izi.
Kitapta sevdiğini tahmin ettiğim yerleri uzun uzun tasvirleyen Paveseyi okumak her şeye rağmen güzel.
Her şeyin anlaşılması ve düzeltilmesi gerektiği, dünyanın kötü kurulmuş olduğu ve onu değiştirmenin herkesin görevi olduğunu düşünen Nuto eserin en beğendiğim kısmı.
Pavese kendini hiçbir yere ait hissedemedi. Göçebe yaşadığı bu dünyadan kendi elleriyle ayrıldı. Göçebeliğini sonlandırmanın yolunu intiharda buldu belki de...
Pavese’den daha önce Senin Köylerin’i okumuş ve sevmemiştim. Ay ve Şenlik Ateşleri ile iyi ki yazara bir şans daha vermişim, çok ama çok sevdiğim bir kitap oldu. Kitap, evlat edinilmiş bir çocuğun büyüyüp Amerika’ya göç ettikten yıllar sonra köyüne dönmesini ve burd a geçmişini anmasını anlatıyor. Yıllar sonra varlıklı biri olarak köyüne dönen karakterimizin geçmişine dönüp bakmasıyla hem Mussolini dönemi İtalya’da küçük bir köyün yaşantısına tanıklık ediyor ve kilisenin ikiyüzlü dindarlık anlayışına, insanların çarpık ahlak anlayışına, dönemin siyasi yapısına eleştirel bir gözle bakıyoruz, hem de karakterin duygusal dünyasına girerek memleket nedir, yıllar sonra memleketine dönen biri ona hangi gözlerle bakar neler hisseder bunları okuyoruz. Yani eser hem çok başarılı bir dönem panoraması ve dünya düzeni eleştirisi sunuyor hem de okura duygusal olarak dokunmayı başarıyor. İnsanın memleketiyle olan bağı, ona olan özlemi hatta belki uzakta olunca onu kafasında idealize etmesi ve seneler sonra döndüğünde bununla yüzleşmesi çok doğru tespitlerle ve güzel cümlelerle anlatılmış. Ne yazık ki basımı yok şu anda kitabın ama elinizde varsa, sahaflarda denk gelirseniz ya da yeniden basıldığında muhakkak okumanızı tavsiye ederim. En sevdiğim İtalyan edebiyatı eserlerinden biri oldu.