Zira ünlemli olsun olmasın sırf “pardon” sözcüğünde bile, bir bağlamın gerektirmesi dışında hiçbir şey buna mecbur kılmasa da, bir kere apaçık tüm bir cümle, performatif [edimsel] bir cümle duyulur: Pardon! Affedersiniz, af buyurun, af buyur, affedin beni, rica ederim; affet beni, lütfen.