Buket Uzuner’in kurduğu cümlelere, kurgusunun çok katmanlılığına, duyguları ve algıları aktarış biçimine hayranım açıkçası. Keşke ben de böyle yazabilsem dedirtiyor kitapları.
Balık İzlerinin Sesi de böyle hayretlermuyandıran bir kitap ama bir kaç zorlayıcı yanı var.
İlki ve en önemlisi, hikayeyi anlamak için ileri seviye kültür sanat okuru olmak, özellikle rönesans ve sonrası dönem Avrupa ve Orta Doğu düşünür, kaşif, bilim adamı ve sanatçısının sadece eserleri değil yaşam öykülerine de hakim olmak gerekli. Bu hem bir zorluk hem de bir eğlence aslında, her bir karakter için başka kitaplara ve hatta ansiklopedilere dalma hevesi katıyor.
İkinci zor yanı kullanılan mekansal metaforların yeteri kadar aydınlatıcı olmaması. Uzun - çok uzun betimlemeler olmasına rağmen, mekanın bir fotoğrafa bakarcasına gözümüzde canlanmasına rağmen hikayedeki yerini anlamak güç.
Bir diğer zorluk da zaman atlamaları. Girdiğimiz anı saniye saniye aktarmış yazar ama bir andan diğerine geçiş arası boşluk…
İkinci kez okumalı, tüm karakterleri öğrenip baştan okumalı ki anlaşılsın…
