Çocukluğumda öykülerini severek okuduğum Ömer Seyfettin’in subay olarak katıldığı Balkan Savaşı’nı anlatan günlük tarzında bir eseri olduğunu öğrenince hemen almak istedim. Savaşa katılan yazarın ağzından Balkan Savaşı’na tanık olmak çok güzel olur diye düşündüm. Ancak umduğum gibi olmadı. Yazar günlük tuttuğu günleri birkaç cümleyle özetlemiş ve yazdığı şeyler de genelde hep şikayet olmuş. Hemen her sayfada aynı şikayetleri yineleyip durmuş. Savaşın şartlarını, Osmanlı’nın Balkan Savaşındaki durumunu, dört farklı cephede savaşıldığı için yaşanılan zorlukları, ordunun içine siyaset girdiği için yaşanılan ikicilikleri ve savaş öncesinde tecrübeli askerlerin gençleştirme politikası nedeniyle terhis edildiğinden son derece tecrübesiz askerlerle savaşa gidildiğini bilen biri olarak tabii ki yazarın yaptığı eleştirileri anlıyorum. (Ki bu tarih bilgisine sahip olmayan biri yazarın günlüğünü okuduğunda asla bu durumların varlığından haberdar olamaz.) Zorluklardan şikayet etmesini de doğal karşılıyorum ancak her sayfada aynı şikayetleri yineleyip sürekli başıboş bir ordumuz olduğundan bahsetmesini de doğru bulmuyorum. Yazarım günlük tutmak amacıyla aldığı notlardır ve bu nedenle dilediği gibi yazma hakkına bu nedenle sahiptir. Ama basılıp okunan bir eser olarak baktığımda okunmaya değer bir kitap olarak görmüyorum. Beklentilerimi karşılayamadı.
