Benimle Mitoz Bölünür müsün?
İsmail PişerBenimle Mitoz Bölünür müsün? Gönderileri
Benimle Mitoz Bölünür müsün? kitaplarını, Benimle Mitoz Bölünür müsün? sözleri ve alıntılarını, Benimle Mitoz Bölünür müsün? yazarlarını, Benimle Mitoz Bölünür müsün? yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Buhranlı geçen bazı gecelerimde soy ağacımı araştırdım. Mesela, belki Osmanlı hanedanından geliyorumdur ya da Müteferrika’nın torunu çıkarım da medyada hatırım geçer diye. Ama olmadı, soy ağacımdaki tek ünlü insan Hz. Adem’di. O da malumunuz fazla tanıdık bir simaydı.
Sayfa 26 - Cinius Yayınları
Bir öğretmenle neden evlenmemeliyiz?
Her mesleğin insanı yıpratan, değiştiren, bazen de içten içe yiyip bitiren yan etkileri vardır. Uzun süre kot pantolon taşladığı için silikozis hastalığına yakalanan işçiler, İstanbul trafiğinde sinir hastası olmuş şoförler, hayatı paradan ibaret gören bankacılar… Herkes değişir.
Mesleğiniz bazen üstünüzdeki giysi olur, bazen de nihai
Sayfa 22 - Cinius Yayınları
Bakın çok açık konuşacağım. Bendeniz, iki bin lira aylık alan bir çağrı merkezi çalışanıyım. Hani kalite standartları gereği, görüşmelerimizin kayıt altına alınacağını söyleyen meçhul ses var ya, hah oyum işte!
Sayfa 9 - Cinius Yayınları
Boşanmamızın başlıca nedeni borçlarımız, borçlarımızın başlıca nedeni de düğün masraflarımızdı. “Yapma Gülnihal” demiştim bir Şubat ayazında, “bizim etimiz budumuz belli, sade bir nikah yapalım. Yastık altında biraz param var, onunla da Fethiye’ye gideriz.” Bu telkinim üzerine Gülnihal “saçmalama, ne o öyle dul karı gibi! Ben telli duvaklı gelin olmak istiyorum!” diye çıkışmıştı. O dönem telli duvaklı gelin olmak isteyen Gülnihal, şimdiyse dul bir karı olmak istiyordu.
Sayfa 9 - Cinius Yayınları
“Biliyorum Tanrım, en çok mazisi başarılarla dolu insanlar mutsuzluğa meyillidir. Hayatını karton toplayarak geçiren çocuklar bile metanetini korurken, parlak kariyerli yıldızlar uyuşturucuya sarılırlar. Çünkü umduklarını hep bulmuşlar, beklentilerini yeniden çıkamayacakları şanlı zirvelerde bırakmışlardır.
Ben aynı hatalara düşmeyeceğim. Elimden geldiğince en kötüsüne hazırlanacağım. Gece kulüpleri, tatil köyleri, alışveriş merkezleri yerine hastane ve mezarlıklarda gezeceğim bazı günler. Ve öldüğüm zaman da cehenneme gideceğimi varsayacağım. Ruhumun rakımı sıfır artık. Yaşamaya bir de böyle başlıyorum.”
“Biz zannediyoruz ki insan öldüğü andan itibaren çürümeye başlar. Doğru değil. İnsan doğduğu andan itibaren çürümeye başlıyor. İnsanı çürüten ölüm değil, hayattır.”
Daimi tüketim kapitalizmin ibadetidir.
Umarım bir gün, mutluluğu özünde arayan, hayatını başkalarıyla kıyaslamayan, toplumsal kalıpların dışında kendi sığınağını yaratabilmiş duru insanlara da dönüşebiliriz.
Sayfa 18Kitabı okudu
