Belli belirsiz bir kahkaha çalınıyordu kulağa ama her tür hüzünden çok daha korkunç bir kahkahaydı bu: Sfenks'in gülümsemesi kadar donuk, buz gibi soğuk, yanılmazlığın hissettirdiği kibrin kahkahasıydı bu. Yaşamın beyhudeliğine ve hayatta kalma çabasına kahkahalarla gülen sonsuzluğun, buyurgan ve tarifi mümkün olmayan bilgeliğiydi.