“Allah Teâlâ’nın sana lütfettiği kulluk, taat, ibâdet ve amellerini kendince boş kabul ettiğin bir zamana tehir etmek, nefsinin ahmaklığındandır. (18. Hikmet)
“Namaz, Allah ile özel konuşma vesilesi, ruhen duruşma kaynağıdır. Ondan, sırlar meydanı alabildiğine genişler. Nur ve feyizler parladıkça parlar. Allah senin güçsüzlüğünü bildi de namaz vakitlerini az tuttu. Fakat onun ihsanına ne kadar çok muhtaç olduğunu bildiğinden, namazdan alacağın feyizleri, sevapları çoğalttı.“ (120.Hikmet)
“Kalp, bütün güzelliklerini yansıtması gereken aynasında, tamamen şekillerin istilasına uğrayarak kapanırsa nasıl parlayabilir? Nefsin istekleriyle, elleri ayakları bağlanmış kişi, nasıl Allah Teâlâ’ya giden doğru yolda ilerleyebilir? İnsan, gaflet cenâbetliğinden temizlenmeden, gusletmeden Allah Teâlâ’nın huzuruna girmeyi nasıl ümid edebilir ve günahlarından, nâkıslıklarından tövbe etmeden sırlara mahrem olmayı ve incelikler idrak etmeyi nasıl umabilir, nasıl elde edebilir?” (13.Hikmet)