En Eski Bir Aile Cinayeti Sözleri ve Alıntıları
En Eski Bir Aile Cinayeti sözleri ve alıntılarını, en eski Bir Aile Cinayeti kitap alıntılarını, etkileyici sözleri 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.Kraliyet savcısı tutanağı
Yalnız, vahşi, zalim... ahlaki açıdan bakıldığında Pierre Riviere işte bu; o, bir anlamda farklı bir insan, sevgi ve toplumsallık yasalarına bağlı olmayan bir vahşi, çünkü ailesinden olduğu kadar toplumdan da nefret ediyordu. Bu yüzden babasına bir insanın ormanda bitki ve kök yiyerek yaşayıp yaşayamayacağını soruyordu.
Suçunu işledikten sonra kaçmadı Pierre Riviere; ilgisiz bir şekilde dışarı çıktı ve elleri kana bulanmış olduğu halde kendilerine "Az önce babamı kurtardım, bir daha hiç mutsuz olmayacak," dediği iki şahsın yanından geçti ve serinkanlı bir şekilde hiçbir şey olmamış gibi yoluna devam etti, elindeki budama bıçağından kan damlıyordu.
Sayfa 30Kitabı okudu
Basit insanlar sessizliği hak ederler. Bu nedenle,dar sınırlar içinde boğulan birinin çıkarak, işiteni dondurup yüreğini parçaladıkça anlam ifade eden şu delilere özgü kahkahayı, cinayetten önce gelen
yıllardaki Pierre Riviére'in şu aralıksız kahkahasını,dayanılmaz olandan bahseden şu kahkahayı koyvermesi olsa olsa adil bir durumdur. Edim ve metnin taşıdığı tüm söz bahtsızlığın sözüdür
Sayfa 355 - AyrıntıKitabı okudu
Feodal boyunduruktan kurtarılmış köylüler, kibarca, Avrupa’nın bütün tarlalarına bağırsakları ve kemiklerini özgürce ekmeye davet edilmişlerdi. Diğerleri haşatı kaldıracaktı. Önce özgürlük için ölmek ve sonra da ekâbirler için ölmek; özgürlük için, onlar için öldürmek. Öldürmek ve ölmek. Kazandıkları şey parlak çakıl taşlarıydı; yolun sonunda sürü köylü kitlesini (onu, bir kez daha) sakatlık ve ölüm vaatleri bekliyordu. Elde ettikleri yeni ve yanıltıcı haklar için çok yüksek bir bedel ödemişlerdi
Sayfa 241 - AyrıntıKitabı okudu
Riviere'de dikkati çeken şey, onun, sadece anne ve babasına karşı soğuk ve duygusuz davranması değildir, aynı zamanda hiçbir zaman bir arkadaşının olmaması ve akli ve ahlaki zayıflığının sürdürmesine zemin hazırlayan içsel bir yalnızlık içindeki yaşantısı da dikkate değerdir.
Sayfa 139 - Ayrıntı YayınlarıKitabı okudu
Riviere ateşli ve kusurlu zekasının humması altında elini kana bulamıştı, ne kanın aktığını görmenin zevki için, ne kan dökmekten herhangi bir çıkarı olduğundan, ama bu yolla babasının mutluluğunu kurtaracağına inandığı için. Evet, şunu tam bir inanmışlıkla söylüyorum, bence bu olgularda fazlasıyla hafifletici sebep mevcut.
Sayfa 176 - Ayrıntı YayınlarıKitabı okudu
Onun karamsar ve kederli yaradılışının derinliklerinde acımasızlık dürtülerinin, garip bir gaddarlığa karşı temayülün ve insanlık düşmanı fikirlerin yattığı kuşku götürmez, ama şayet bir süre kendisine karşı mücadele etmiş olsaydı bu korkunç kararın üstesinden gelemez miydi acaba?
Sayfa 191 - Ayrıntı YayınlarıKitabı okudu
Riviere'in hatıratı, bir portre çizmemekte, ama bir öykü anlatmaktadır. Riviere her zaman aynı kişi değildir, açıktır ki bu öykü ne bir delinin ne de bir sadistin öyküsüdür.
Sayfa 292 - Ayrıntı YayınlarıKitabı okudu
Bir insanın deli olduğunu iddia etmenin tehlikeli bir insanı denetim altına almakta kullanılan bütün toplumsal yöntemleri ihmal etmek anlamına gelmeyeceğini vurgulamakta gösterilen özenle birlikte, terapistler tarafından korunan açıkça şaşırtıcı sessizlik hali. Riviere vakası'nın oldukça önemli bir kesitini oluşturduğu bir suç alanını patolojikleştirme girişimlerinin gerçek anlamını belirlememizi sağlamaktadır.
Sayfa 295 - Ayrıntı YayınlarıKitabı okudu
“Yalnız, vahşi, zalim... ahlaki açıdan bakıldığında Pierre Rivière işte bu; o, bir anlamda farklı bir insan, sevgi ve toplumsallık yasalarına bağlı olmayan bir vahşi, çünkü ailesinden olduğu kadar toplumdan da nefret ediyordu. Bu yüzden babasına bir insanın ormanda bitki ve kök yiyerek yaşayıp yaşayamayacağını soruyordu.”
“İnsanların içinde yaşadıkları kuralları ve düzenli toplumun kurallarını biliyordum, ama ben kendimi onlardan daha bilge olarak değerlendiriyor ve o kuralları rezil ve utanç verici olarak görüyordum.”
“Traitè de Mèdicine lègale’inde Mösyö Orfila, ‘Delilik nöbetlerinin’ demektedir, ‘ağır bir ruhi sarsıntı sonucunda ani bir biçimde son bulduğu ve hasta büyük önem verdiği planlarını gerçekleştirebildiğinde bir sakinlik durumunun ortaya çıktığı sık sık görülmektedir.’”
“Üyeleri arasında eğitimleri ve anlayışları açısından seçkin insanlar bulunan jüri, Rivière’i oybirliği ile suçlu buldu, ancak, altı jüri üyesi hafifletici sebeplerin kabul edilmesi gerektiği görüşündeydi. Hatıratın okunması, benimsenen bu görüş üzerinde önemli etkiler yaratmışa benziyor.”
“Annesini, kız kardeşini ve erkek kardeşini öldürmek için Rivière’in önceden hazırladığı plan, işleyeceği suçun onda uyandırdığı korku, tereddütleri, üzüntüleri, pişmanlıkları ve itirafları, onun yaptığı işin bütük korkunçluğunu kavradığını ve sonuçların farkında olduğunu kanıtlamaktaydı ve sonuç olarak, Rivière’in suçlu bulunarak cezaya çarptırılmasını gerekli kılıyordu. Bununla birlikte, Rivière, insanı genellikle suça iten utanç verici tutkularla hareket eden bir katille aynı kefeye konulabilir mi? Kişisel çıkar dürtüsüyle hareket etmemişti, suç sebebi, yanlışlarla dolu olarak geliştirdiği, babasının mutluluğunu sağlama arzusuydu.”
“Tabii ki biz, savunma avukatı kadar ileri gitmeyeceğiz; herkesi görev duygusu ve vicdanıyla baş başa bırakarak, vesveselerinizi yargıç terazisinde tartmakla yetiniyoruz. Ancak, bir kere daha insanların ve toplumların bazen kalıtımsal olan hastalıklarına çare bulmam için ‘cellat’a başvurmak gerektiği düşüncesine yürekten üzülüyoruz.”