Şehrin yanıbaşında olup da tanımamak hoş bir şeydi. Sonsuz, bilinmeyen bir ülke olarak kalıyordu hep. Uzaktan gördükleri bir dünyaya adım atmak istemiyorlardı sanki. Çok kere de Paris, boğucu, sıcak havasıyla, bazen onları ürkütüyordu. Bu sabah ise, masum bir çocuk neşesi vardı onda. Bilinmezliği tatlı bir esinti gibi okşuyordu yüzlerini.