Eşiyle birlikte hayatına son veren Zweig’in bize hayatın reçetesini sunduğu bir kitap.Neden reçete çünkü mutluluk içimizdedir,ne makamda ne mallarımızda ne de etrafımızdaki sahte kişiliklerde. Kişinin ilgi açlığının, dehşetli egosunun, sınırsız beklentilerinin kurduğu sahte dünyasında sürdürülemezliğini, kişinin ölümünde dahi dikkat çekmek istediğini gösteriyor ki bu olay yıllar önce Fransa şatolarında nasılsa şu an da öyle değil mi zaten.İster şato hayatı ister fakir bir hayat yaşa mutlaka hayatını sonlandırmak için nedeni var insanın. Peki Zweig neden sonlandırmak istedi yaşamını?
