Şiddetin her türlüsüne karşı çıkmalı. Televizyonda işkence o kadar çok ki günümüzde, bilinçaltımızda ne yazık ki kanıksandı artık. Ama bu bir son bulmalı. İşte, ölümün bile işkencesizi olmalı diye haykırmış yüzyıllar öncesinden Hugo. Daha humanist bir şekilde karşı çıkılabilir miydi işkenceye dönüşmüş idam cezasına? Kitabın bir kısmını çok zor okudum -giyotin infazı sırasında yaşanan hataları. Dehşeti hissediyor insan. Belki de bir katile acıyor. Kitabın baş karakteri öyle olmasa bile, kitap boyunca suça sürüklenen kimsesiz çocuklar aklımdan çıkmadı. İdam cezası olmalı mı olmamalı mı, beni aşan çok derin bir tartışma konusu. Ama olacaksa bile seyircisiz, sessiz ve uzatmadan olmalı diyen yazarla aynı fikirdeyim. Akıcı bir dili var, betimlemeler çok canlı. İyi okumalar dilerim.
