Bu Da Geçecek
Milena BusquetsSözler ve Alıntılar
Âşık oluşumu, sevgimin tükenişini,aklımı oynatıp sonra yeniden ayağa kalkışımı ihtiyatlı bir mesafeden izledin;mutluluğumun tadını çıkardın, ortalığı velveleye vermeden ve beni tavsiyelere boğmadan huzur içinde acı çekmeme olanak tanıdın.Sanıyorum bir şekilde hayatımın aşkının sen olduğunu ve hiçbir fırtınalı ilişkinin bunun yerini alamayacağını biliyordun.Ne de olsa çocukluğumuzda sevildiğimiz gibi severiz başkalarını da ve sonradan gelen her aşk ilk aşkın reprodüksiyonlarıdır sadece.Dolayısıyla senden sonraki tüm sevdalarımı,hatta çocuklarıma duyduğum o vahşi ve gözü kör sevgiyi de,sana borçluyum.Senin sakin, dikkatini tamamen yaptığı işe veren yüzünü görme arzusu duymadan tek bir kitabın kapağını bile açamam bundan sonra,o yüzü bir daha asla görmeyeceğimi bilerek,ve belki de en kötüsü,onun da beni bir daha asla görmeyeceğini bilerek yapamam bunu. Gözlerin beni bir daha asla görmeyecek.Bizi seven insanlar dünyadan çekip gittikçe,ölülerin ritmine ayak uydurarak, yavaş yavaş,birer yabancıya dönüşüyoruz. Benim yurdum senin gözlerindi ve bu bana öylesi sorgulanamaz ve daimi geliyordu ki orada ne olduğunu bulmaya bile çalışmadım. Fena sayılmaz; kırk yaşıma kadar bir kız çocuğu olarak kalmayı başardım, iki çocuk, iki evlilik,çeşitli ilişkiler,çeşitli evler,çeşitli işler bıraktım ardımda ve şimdi doğrudan yaşlılığa geçmemeyi,önce yetişkinliğe adım atabilmeyi umuyorum.Öksüz olmak hoşuma gitmiyor, böylesi bir hüzün için yaratılmış biri değilim. Ya da belki öyleyimdir, belki de acının ebadı tam olarak budur, belki de artık bedenime uygun tek kıyafettir bu.
Biri varmış bir yokmuş, çok uzak diyarlarda, mesela Çin'de yaşayan güçlü mü güçlü, zeki mi zeki, şefkatli mi şefkatli bir imparator varmış. Bir gün imparatorluğundaki tüm bilginleri, tüm filozofları, tüm matematikçileri, tüm bilim insanlarını ve şairleri toplamış ve onlara, "Her zaman her durumda geçerli olabilecek kısa bir cümle istiyorum," demiş. Bilginler kendi köşelerine çekilip aylar ve aylar boyu düşünmüşler. Sonunda imparatorun yanına gitmişler. "Artık bir cümlemiz var," demişler. "Cümlemiz şu: 'Bu da geçecek.'"
Sayfa 188 - DomingoKitabı okudu
Heyacanlanmış rolü yapmak gerçekten zordur ve insan, dilekleriyle umutlarını kaybettiği ölçüde heyecanlanma yetisini de kaybeder. Sonrasındaysa o çocuksu heyecan yerini basit bir arzuya bırakır.
Sayfa 18 - DomingoKitabı okudu
Ne kocaman bir sevgiydi bu ne de yetersiz. Beni seviyordun işte, o kadar.
Sayfa 2 - DomingoKitabı okudu
İçimizde tuttuğumuz şeyler her zaman gün ışığına çıkıyor. Nihayetinde ne isek o oluyoruz her zaman, güzellik ve gençlik sadece geçici kamuflaj görevi görüyor.
Sayfa 76 - DomingoKitabı okudu