Budala
Fyodor DostoyevskiEn Eski Budala Sözleri ve Alıntıları
En Eski Budala sözleri ve alıntılarını, en eski Budala kitap alıntılarını, etkileyici sözleri 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Bu devir, sıradan insanın en parlak zamanı; duygusuzluğun, bilgisizliğin, tembelliğin, yeteneksizliğin, hazıra konmak isteyen bir kuşağın devridir. Kimse bir şeyin üzerinde durup düşünmüyor. Kendisine bir ülkü edinen çok az. Umutlu birisi çıkıp iki ağaç dikse herkes gülüyor: “Yahu bu ağaç büyüyünceye kadar yaşayacak mısın sen?” Öte yanda iyilik isteyenler, insanlığın bin yıl sonraki geleceğini kendilerine dert ediniyorlar. İnsanları birbirine bağlayan ülkü tümden yitti, kayıplara karıştı. Herkes, yarın sabah çekip gidecekleri bir handaymış gibi yaşıyor. Herkes kendini düşünüyor. Kendisi kapabileceği kadar kapsın, geride kalanlar isterse açlıktan, soğuktan ölsün, vız geliyor.
"Kalbi olup da aklı olmayan bir aptal kadın, tıpkı aklı olup da kalbi olmayan bir aptal kadın kadar mutsuzdur."
Mutlu olduğunuzu söylüyorsunuz, öyleyse başkalarından az değil, çok yaşadınız demektir.
Böyle bir dünyada dürüst olmak “budala” olmaktır.
Yılları bir uyurgezer gibi peş peşe harcamak dünyadan bir haber yaşamak ne bedbatça!
Sayfa 29Kitabı okudu
sanırım herkes
sizin gibi düşündüğü için icat etmişler bu giyotin denilen aleti.
Oysa ben o sırada ne düşünüyordum biliyor musunuz: ya daha
kötüyse böylesi?Yani ölümün çabukluğu daha fazla acı veriyorsa?
Gülünç bulabilirsiniz bu düşüncemi, vahşice de bulabilirsiniz,
ama işte . . . şöyle etraflıca düşünecek olursanız insanın aklına
böyle
Sayfa 50Kitabı okudu
Ona göre, asıl çocuk olan benmişim bu, başlangıçta bir kuşkuymuş, ama giderek tam bir inanç halini almış onda.Benim yalnızca boyum posum, elim yüzüm bir yetişkine benziyormuş; ama gelişme yönünden, ruh, kişilik yönünden, hatta belki akıl yönünden bile, bir çocukmuşum ve altmış yaşına dek de yaşasam,böyle kalacakmışım. Çok güldüm tabii; doğru değildi bu; nasıl çocuk olabilirdim ki ben?Burda gerçek olabilecek tek şey, yetişkinlerle birlikte olmayı sevrnememdi; gerçekten de -ta ne zaman fark etmiştim bunu- büyüklerle birlikte olmayı sevmiyordum.Çünkü yapamıyordum onlarla.Yetişkinler bana ne söylerlerse söylesinler, bana karşı ne kadar iyi olurlarsa olsunlar, bana zor geliyor onlarla birlikte olmak; canım hep dostlarıma gitmek istiyor; ve benim dostlanm, her zaman, yalnızca çocuklardır.
Sayfa 110Kitabı okudu
Yiyip içmek gibi genel ve yaşamsal ihtiyaçların, herkesin çıkar dayanışması içinde bir araya gelmesiyle ancak giderilebileceği bilimsel olarak ortaya konulmuştur ve bu yeterince sağlam görüşün insanlığın geleceği bakımından "yaşam kaynakları"na bir dayanak oluşturacağı kuşku götürmez!
Sayfa 439Kitabı okudu
Bana 'ben varım!' deme bilinci verilmişse, var olduğumu algılayabiliyorsam, dünyanın düzeninde yanlışlar varmış, dünya başka türlü varlığını sürdüremezmiş, bunlardan bana ne! Kim, ne için yargılayabilir bundan sonra beni? Kim ne derse desin, bu asla kabul edilebilir bir şey değil... Büyük haksızlık!
Sayfa 484Kitabı okudu