Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.2
Bulantı
Jean-Paul SartreYüksek Puanlı Bulantı Yorumları ve İncelemeleri
Yüksek Puanlı Bulantı sözleri ve alıntılarını, yüksek puanlı Bulantı kitap alıntılarını, etkileyici sözleri 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.Puan
7.910 üzerinden
Buğulu camı avuçlarınızla püskürttüğünüz esnada aşina olduğunuz beden, hiç tanımadığınız bir varlık silüetine bürünür. Emsalsiz bir koku bütün yabancılığıyla retinanızdan damarlarınıza kadar zerk olur. Bu kurşuni saçlar size ait değildir. Parmaklarınız istemsiz bir titreme nöbetine tutulur; bu aslında iç sesinizin yankılanan çığlığıdır. En masum
Bulantı (fransızca La Nausée), Jean-Paul Sartre'ın 1938 yılında yayımlanan edebiyat alanındaki ilk yapıtıdır. Roman, 20. yüzyılın en önemli eserlerinden biri olarak kabul edilir.
Günlük biçiminde yazılan kitapta, romanın kahramanı Roquentin'in dünya karşısında duyduğu tiksinti anlatılır. Bu tiksinti yalnızca dış dünyaya değil, Roquentin'in kendi bedenine de yöneliktir. "Varoluş"la yüz yüze gelen Roquentin'in geçirdiği değişimi anlatan Bulantı, varoluşçuluğun kült kitaplarından biri oldu.
Bulantı romanının kahramanı Antoine Roquentin, ilk kez yerde gördüğü bir taş parçasını eğilip almak istediğinde bunu yapamadığını fark eder; çünkü bu anda varoluşun saçmalığına karşı bir bulantı duymaya başlar, varlıkların varoluşuna, doluluğuna karşı duyulan bir bulantı. Dünyanın özündeki kendinde anlamsız varlığı karşısında duyulan bir 'bulantı'dır bu. Sartre'a göre hissedilen bu bulantı hissi, kişinin varlıkların kendiliğinden varoluşlarının doğurduğu anlamsızlıktan sıyrılmasını sağlar ve onu bilinçli bir varlık olma konumuna getirir.
Kendi varoluşunu anlamlandıramayan ben için ağdalı bir anlatımla ,nesneleri irdeleyerek, varoluşun anlamlandırılmaya çalışılması okurken beni çok yordu.
Varolu...
Nihilizm felsefesinden sonra Sartre ile varoluşu tanıdım. Konu ve anlatım olarak ağır bir dili olsa da verilen mesaj anlaşılıyor. Günce ile başlayan kitabın karakteri bir bulantı içerisinde ve hiç olduğunu, sadece bir görüntü olduğunu düşünmekte. Varoluş ile tanışan karakter bu kısımda nihilizmi yıkıp varoluş felsefesinin temellerini atıyor. Sartre en başta nihilizme yakın olan karakterin düşündüğünü, düşünmek istemediğini ama yinede düşünmek istemediğini düşündüğünü belirtiyor ve "Düşündüğüm ile varoluşmaktayım" diye belirtiyor. Hiçliği düşünenler içinde yine bu düşünce kapsamında varoluşmakta olduğunu savunuyor Sartre. Hiçbir şeyin var olmadığını düşünenler içinde şu cevabı vermekte "Düşünmek istemiyorum artık; var olmak istemediğimi düşündüğüm için varım". Varlığı savunan Sartre hiçliğe karşı ağır, yıkıcı cevaplar vermekte ve kitap yazan diğer nihilizm felsefesi yazarlarına cevap olarak bir bölümünde artık var olmasam bile yarattığım karakter(kitap) üzerinde ki düşünceler ile varoluşuyorum demekte. Ayrıca kitaptaki karakter sanat ile ilk kez mutlu olmakta ve sanat ile kitabın sonunda da mutlu ve yeni karaktere sahip olmakta. Yine bulantı içerisine gireceğini bilmekte ve bu bulantı ile kendini tekrar hiçliğe sürüklemek yerine bu bulantıyı kabul edip onunla varoluşarak yaşamayı hayatının felsefesi haline getiriyor. Eşyaların varoluşundan dahi rahatsız olan karakterin hayatındaki 180 derecelik değişimi tam olarak. Bulantıyı en iyi şekilde hissetmek için öncesinde nihilizme dair kitaplar ile tanışıp sonrasında Sartre'yi okuyun, evet her şey bulandı...
''Abartıyorum çünkü anlaşılmak istiyorum.'' diyen Franz Kafkaya selamlarımı göndererek başlamak istiyorum incelemeye. :)
Kitabı bitirip diğer incelemelere göz attığımda karakterin genel ruh haline ve yalnızlığına üzülenler olduğunu gördüm. Bu durum benim için aynı değil, hatta tam tersi bundan zevk aldığımı, böyle olması gerektiğini düşünüyorum.
Çünkü karakterin şikayet ettiği yalnızlığı anlatmaktan derin bir haz aldığını hissettim. Ki bu kitabın Sartre'nin felsefesinin özeti niteliğinde olduğu söylenir. Tutarlı bir felsefeye sahip olduğunu düşünüyorum ve bu kitaptan önce okuduğum ''Edebiyat Nedir?'' eserinde de anlatmanın, yazmanın, aktarmanın derin bir haz olduğunu, insanı özgürleştirdiğini sık sık belirtiyor.
Yalnızlıktan bahsederken betimlemelere bu kadar sık başvurması ve ayrıntıları didik didik ederek yeni ayrıntılar sunması bence bu yüzden.
Karakteri özümsemem ve onun ruh halini yaşamam benim için çok zor olmadı açıkçası. O anlatırken ben de benzer duygular içinde buldum kendimi ve sorgulamalar yapmaya başladım. Bir süre sonra karakter Sartre'nin yazıya dökülmüş haline dönüşünce bu kez onun felsefenin derinliğini ve hazzını yaşamaya başladım. Eksiklerini arayarak kitabın bazı sayfalarına notlar aldım, araştırmak için.
Kurgudan yoksun bir kitap olmasına rağmen içindekini açmak için yazıya, yazarak özgürleşmeye çalışan bir adama şahit oluyoruz kitapta.
Çok sevdiğim ve altını çizdiğim yerleri zaman zaman tekrar okuyacağım bir kitap oldu.