Kitabın konusunu kısaca özetlemek gerekirse; Alain Roquentin'in varoluş ve hayata dair sorgulamalarından oluşuyor.Var olmak,var oluşçuluğu dibine kadar sorguluyor.Bazen hiçbir şeyin var olmadığını (nihilizimi) savunuyor,sonra sorgulamalarla varım ben diyor.Sanırım yazarın da bu konuda kafası epey karışık.Ya da felsefedeki "sorgulamalarla bilgiye ulaşırız" metodunu kullanmaya çalışmış bilemiyorum.Ama net bir şekilde söyleyebilirim ki karakterimiz ağır bir depresyon yaşıyor.Hayata bakış açısı hep karamsar.Bir kere de mutlu ol be adam,dediğim yerler oldu okurken.Böyle karamsar kitapları severim ama buna rağmen okurken "off hadi gül azcık bu kadar da değil" dediğim ve sıkıldığım yerler oldu.Okunur mu,diye sorarsanız valla bence okunur.1,2 yer sıkıyor diye de okunmamazlık edilemeyecek bir kitap.
