Sahaftan aldığım bir kitaptı ve oradaki kadın, kitabın çok iyi olduğunu, bayıldığını söylemişti. Bende ‘evet, işte polisiye okuyup istediğim aksiyona kavuşacağım.’ diye düşündüm, tabii ki de yanıldım.
Kitap çok basitti. Baya basit. Yani çerezlikti.
Hızlıca okunuyor ama size bir şey katmıyor. Okumasam da olurmuş yani.
Konusu; Buse ya da nüfusa kayıtlı ismiyle Fevzi, önemli birisiyle yaşadığı uzun bir beraberlik sonucunda çekilen fotoğrafları ve yollanan mektupları saklıyor. Mektup ve fotoğrafların peşine düşen karanlık kişiler tarafından öldürüldüğünde, Buse’nin çalıştığı kulüpte patronluk yapan kişi (baş karakterin ismi kitapta hiç geçmiyordu bu da beni baya şaşırttı) cinayeti aydınlatmak, mektuplara ve fotoğraflara herkesten önce ulaşmak ve Buse’nin annesini korumak için kendisini ortaya atıyor.
Kitabın arkasında İstanbul’un Miss Marple’ı dese de alakası yoktu. Baya güldürdü bu yorum beni. Baş karakterimizden zeki adımlar bekliyordum, bir şeyler yapması ipucu bulmasını cinayeti çözmesini ama hiçbirini yapmadı. Sadece normal bir şekilde davrandı. Gerçek bir polisiye kitabının bana hissettirmesi gereken hiçbir şey yoktu bu kitapta. Her şey kendi kendine çözüldü ve bana normal bir polisiye kitabında olması gereken zevki vermedi.
Büyük bir beklentiyle başlamanızı önermem. Hop Çiki Yaya adlı serinin kitaplarından biriymiş, bu seriden başka bir kitap okumayı düşünmüyorum.
