İlk okuduğum Charles Dickens romanı olarak yazarın diğer kitaplarını da listeme eklememe neden olmuş nefis bir klasikti. Kitap boyunca karakterler hakkında psikolojik analizler yapılabilmesini sağlayan birçok ipucu veren, özellikle baş kahramanın iç dünyasını güzel bir şekilde okuyucuya açan anlatımı, okuyucunun sadece olaylara değil, daha çok karakterlerin kişiliğine odaklanabilmelerini sağlıyor. Romanlar arasında, okuyucuya hikaye anlatanlardan ziyade insan tanıtanlarını daha çok seviyorum. Tabi bir Rus klasikleri kadar olmasa da bu kitapta aradığım şeyi bulduğuma inanıyorum. Özellikle psikoloji alanında uzmanlaşmakta olan bir okuyucu, Pip'i dinlerken sanki karşısında bir danışanı varmış gibi rahatlıkla düşünebilir. Kahramanı dinlerken onun kullandığı inkar, rasyonelleştirme ve özellikle yansıtma savunma mekanizmalarını nasıl kullandığını ve bilinçdışının -o daha çok küçükken çevresinin kötücül bakışlarıyla değersizleştirilen benliğinin- hareketlerine nasıl yön verdiği açıkça görebilir.
