Kafka'nın, her satırda Kafka tarafından yazıldığını hissettirdiği, anlamlı bir hikaye. Eminim, çok çeşitli altmetinleri de vardır ve daha fazla düşünülürse benim şu an aklıma gelecek olanlardan daha manalı anlamlar da çıkarılabilir ama kısaca yazmak daha makul geliyor.
Eski bir sistem, bir ceza, aslında bir işkence sistemi. Yeni komutan (başkomutan), bu sistemi yeniletmiyor ve yaygınlaşmasını önlüyor. Ancak kaldıramıyor. Bu sistem hakkındaki fikirlerini araştırıp bir özet-rapor yazması için bir gazeteciyi gezgin olarak ceza sömürgesi/kolonisine yolluyor.
Gazeteci, oradaki subayın anlatımının daha ilk anlarında bu işkence aletinin insanî bir şey olmadığını fark ediyor ve fikirleri de buna göre şekilleniyor. Subay ne yapsa da kendisinin hala destekçisi olduğu bu ceza sistemini kabul ettiremeyeceğini görüyor ve sisteme kendisini bağlayıp intihar ediyor.
Genel olarak insanların en zalimce fikirlere dahi nasıl körü körüne bağlanıp bunların doğru olabileceklerini düşündükleri, bize insanlık suçu gelen bir olayın bir başkası tarafından nasıl çok normal ve olması gerekenmiş gibi algılanabileceği anlatılmış.
Kitap kısa sürede bitirilebilir. İçerik olarak da Kafka kalitesinde, iyi bir kitap. Bu kitabı okurken Zweig ve Kafka aynı dönemde yazıyor olsalardı ne olurdu ve Kafka İkinci Dünya Savaşı'nı da görseydi neler yazardı diye düşünmeden edemedim.
