Clizia
Niccolo MachiavelliÂşıkların askerlere benzediğini söyleyen kişi kesinlikle doğruyu söylüyor. Komutan askerlerinin genç olmasını, kadınlar ise sevgililerinin yaşlı olmamasını ister. Yaşlı bir adamı asker üniformasında görmek çirkindir, onu âşık olarak görmek daha da çirkindir. Askerler komutanın azarından korkarlar, sevgililerin ise eşlerinden bundan daha da az korktukları söylenemez. Askerler dışarıda, yerlerde yatarlar, âşıklar ise bahçe duvarlarında. Askerler düşmanlarını ölümüne takip ederler, âşıklar ise rakiplerini. Hem askerlikte hem de aşkta cesaret, inanç ve gizlilik eşit derecede gereklidir. Tehlikeler aynıdır, sonları da çoğu zaman aynıdır: Asker hendekte ölür, âşık çaresizlik içinde…
Politik düşüncenin tartışılmaz titanlarından Machiavelli, tarihsel bilgiyi, eski pratikleri, konuşmaları ve jestleri yorumlama yetisine dayanan politika teorisi kavramını belirginleştirmekle birlikte bunu edebiyata da taşımıştır. Erken Rönesans’ta avant la lettre (daha adı konulmamış) ulus-devletlerin birliği ve bekasının öncelikli konular olduğunu yazarak önemli bir açığı kapatan Machiavelli, klasik dönemden ve Hristiyan geleneğinden gelen anlayışı açıkça eleştirerek, modern devletlerin varoluş ve hayatta kalma mücadelelerinde biçimlenen politik anlayışta yeni ilke ve yöntemlere işaret etmiştir. Machiavelli politik ve toplumsal kaygıları sebebiyle Clizia’da, bir yandan bedensel rejimlerin siyasi yaşamla ilintisini gösteriyor, diğer yandan yöneticilerin siyasi bünyeyi nasıl düzenlediklerini ispatlıyor. Clizia oyununun ne şekilde toplumsal düzen aygıtına dönüştürüldüğünün yöntemlerinin izini sürmek o kadar da zor değil. Nitekim Mandragola’da (Kankurutan) olduğu gibi Clizia’da da vatandaşların özel hayatlarına yapılan biyopolitik bir yatırım, başka bir deyişle, vatandaşların özel hayatların kamu yararına göre şekillendirme güdüsü var. Aslında bu oyun, ihtirasların bir toplumun düzenini nasıl tehlikeye atabileceğini vurguluyor. Ne var ki Clizia’nın olay akışı Mandragola’dan biraz farklı. Başkarakterin aşkı, daha doğrusu ihtirası, düzeni ters yüz etmek istiyor. Onun girişiminin nasıl sonuçlandığını ve piyes boyunca başından geçenleri Hakan Sönmez’in keyifli çevirisinden okuyarak öğrenebilirsiniz.
Türler:
Kitabın Konusu:
92 sayfa
Yazar Hakkında
Niccolo MachiavelliYazar · 19 kitap
Bu metin İtalyanca dilinden otomatik olarak çevirilmiştir. Orjinali Göster
Niccolò di Bernado dei Machiavelli (3 Mayıs 1469 - 21 Haziran 1527), tarih ve politika biliminin kurucusu sayılan Floransalı düşünür, devlet adamı, askeri stratejist, şair, oyun yazarı. İtalyan Rönesans hareketinin en önemli figürlerindendir.
En ünlü eseri Prens'te, politik yazının tarihinde ilk kez iktidarın alınışı ve korunması gibi bir sorunu dinsel ya da ahlaki kaygıları dikkate almaksızın kendinde bir amaç olarak inceledi.
Tüm yaşamı boyunca İtalya'nın birliği ideali için mücadele verdi. Fikirleri politik yazında olduğu gibi yaygın düşünüşte de giderek büsbütün olumsuz ve ilkesiz bir politik hırsın anlatımı olarak görüldü, "Makyavelizm" terimi bir düşünce sisteminden çok "amaç için her yolu mübah gören" politikacının tutumunu anlatan suçlayıcı bir sıfat haline geldi. Yine de Diderot, Rousseau, Fichte ve Hegel gibi büyük düşünürler Machiavelli düşüncesinin olumlu yönünü açığa çıkarmaya çalıştılar. Hegel'e göre "Machiavelli'nin gayesi, yani İtalya'nın bir devlet mertebesine çıkarılması, bu yazarın eserinde tiranlığın haklı gösterilmesinden ve muhteris bir despot için imal edilmiş altın yıldızlı bir aynadan başka bir şey görmeyen bütün görme özürlülerce anlaşılamadan kalmıştır." Hegel O'nun yöntemini şöyle özetler: "Kangren olmuş uzuvlar lavanta suyuyla iyileştirilemez.".
Kaynak: tr.wikipedia.org/wiki/Niccolò_Machiavelli
