Bir seyahattir ömrüm duraklarında ölür, yollarında büyürüm.
Ev, yuva, pembe panjur, nohut oda bakla sofa… Kendimi bildim bileli bunlar, bana huzur veren kavramlar değildi. Duruyorken nefes alamıyordum ben. Belli bir yerde durmak, ölümü kabullenmek gibiydi sanki. İki hafta aynı yerde kalsam, ömrüm iki hafta kısalmış gibi geliyordu. Evet durduğum yerde de yaşayabilirdim belki… Ama uzun yaşamak! Bunun için kesinlikle ‘gitmem' gerekirdi.
Zaten bir tane olan ömrü uzatmayı kim istemez ki?
Hayal ettiğin o kırları
saçlarında görmeden
…git.
(Tanıtım Bülteninden)
