Daha Da Fazla Kumkurdu - 3
Asa LindDaha Da Fazla Kumkurdu - 3 Gönderileri
Daha Da Fazla Kumkurdu - 3 kitaplarını, Daha Da Fazla Kumkurdu - 3 sözleri ve alıntılarını, Daha Da Fazla Kumkurdu - 3 yazarlarını, Daha Da Fazla Kumkurdu - 3 yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Ve Kumkurdu sıçrattı… Gücü yettiği kadar uzaklara.
Çocuklara oyuncaklar sıçrattı, hastalara şifa. Akılsızlara akıl sıçrattı, karanlığa ışık… Çaresizlere çare sıçrattı, umutsuzlara umut.
Sakin geceler sıçrattı ve tok mideler.
Uzun oyunlar sıçrattı ve mutlu günler…
Ve Kumkurdu sıçrattı… Gücü yettiği kadar uzaklara.
Çocuklara oyuncaklar sıçrattı, hastalara şifa. Akılsızlara akıl sıçrattı, karanlığa ışık… Çaresizlere çare sıçrattı, umutsuzlara umut.
Sakin geceler sıçrattı ve tok mideler.
Uzun oyunlar sıçrattı ve mutlu günler…
Sayfa 32Kitabı okudu
Kumkurdu güldü. İnsanlar şu dünyada tanıdığı en tuhaf yaratıklardı. Bazen harika bir şey oluyor; böğürtlen reçeli yapıyor, şarkılar söylüyor ve çocuklarla saklambaç oynuyorlardı.
“Ama bazen,” dedi Kumkurdu. “Birbirlerine çok ama çok kötülük yapıyorlar.”
Sayfa 31Kitabı okudu
Saat denilen şeyin huyu buydu. Durmadan rahatsız ediyor, insanın hevesini kursağında bırakıyordu. Ne zaman eğlenceli ve güzel bir şey yapacak olsalar bu saat birden bire ya yarım ya çeyrek ya da on geçiyordu.
Sayfa 22Kitabı okudu
"Şu kırmızı çok lezzetli bir şey," dedi Zackarina, "gözlerimde çilek tadı bırakıyor."
"Karanlıkta renk olmaz," dedi Kumkurdu. "Çünkü renkler ışığın içindedir."
Karar vermek çok zordu. Ama yedi takla attıktan sonra ne yapacağına karar vermişti. Gömecekti.
"O zaman onunla ilgilenebilirim," dedi. "Mezarının etrafına çiçekler dikerim, arada bir başında oturup ağlarım."
"Kuşu mutlaka gömmek mi gerekir?" diye sordu Zackarina.
"Hayır" dedi Kumkurdu. "Mutlaka gömmek gerekmez."
Zackarina düşündü, gökyüzüne ve ağaçlara baktı. Her tarafta uçuşup cıvıldayan kuşlar vardı, yaşayan kuşlar.
"Gömmesek de ağaca assak, olmaz mı?" dedi Zackarina. "O zaman yalnız kalmaz.. Karanlıkta da."
"Olur, tabii," dedi Kumkurdu, "ama o kuş karanlığı fark etmez artık. Yani ölmüşken."
''Ya da küçük bir gemi yapsak?" dedi Zackarina. ''Yelkenli bir gemi. Onunla denize bıraksak."
Ardıç kuşunu o küçük yelkenlinin içinde düşündü; mavi, masmavi denizde usul usul salınarak uzaklara gidiyordu. Karanlık bir çukura gömülmekten çok daha iyiydi bu. Ama aklına fırtınalar geldi Zackarina'nın. Ya fırtına
kopar da gemi batarsa!
"O zaman belki boğulur," dedi Zackarina. "Ardıç kuşları yüzme bilmezler herhalde, değil mi?"
"Bilmezler," dedi Kumkurdu. "Özellikle de ölü olanları."
"Tabii ya!" dedi Zackarina. "Çok fena bir şey."
"Boğulmaması mı?" dedi Kumkurdu.
"Hayırrr! Nasıl bir şey istediğini söyleyememesi," dedi Zackarina.
Kumkurdu başını salladı. Ölülerle yaşanan en büyük sorunlardan biri buydu.. Soruları cevapsız bırakırlardı.
Yer çok sertti, bütün gücünü kullanması gerekiyordu. Kolu ve beli ağrımaya başlamıştı.
"Yok, biraz dinlenmeliyim," dedi. "Bu iş çok zormuş."
"Evet, mezar kazmak hiç kolay değil," dedi Kumkurdu.
"Üzgün müsün?" diye sordu Zackarina.
Gölge ışıdı.
"Ölüm ve hüzün her zaman birlikte gezerler," dedi.
Onlar kardeşler gibi el ele giderlerdi. Zackarina, Kumkurdu'nun ne demek istediğini anladı.
"İşte buraya," dedi Zackarina. "Onu buraya gömeceğim."
“Saat yalnızca zamanı ölçer. Ama zamana hükmedemez.”
“En iyisinin ne olacağından kesin emin olamayız ama yapılacak olanı en iyi şekilde yapmaya çalışmalıydık.”
Zackarina öfkeli bir kedi gibi tısladı.
''Yalan söyledi!" dedi. "Beni gördü, orada olduğumu biliyordu."
Ama yavaş yavaş alıştı, gördüğü şeyleri anlamaya başladı.
Bu ne özel ne de tuhaf bir durumdu. Aslında o gün, hiçbir şeyde hiçbir tuhaflık yoktu.
''Ama ben yine de eve gelmeyi düşünmüyorum," dedi Zackarina. "Çünkü ben evden kaçtım."