Yazarın adını daha önce hiç duymamıştım. Bu belki benim ayıbım belki de eğitim sisteminin ayıbı o konuda bir şey diyemem. Kitap yazarın çalışma hayatının ortalarından itibaren birkaç yılın günlük tarzı yazdığı yazılardan oluşuyor. Dediğim gibi adını bile ilk defa duyduğum için okuduklarım hiç ilgimi çekmedi.
50 yıl öncesinde insanın aya inişini, Oğuz Atay'ın ilk romanıyla yazar olarak kendini kabul ettirme çabasını, 71 darbesini, Deniz Gezmiş'in tutuklanışını, Türkiye Öğretmenler Sendikası diye bir sendika olduğunu vb. yazarın günlüğünden okuyup öğrenmek hem gülümsetti hem hüzünlendirdi. İşin acısı 50 yıl içinde benzer şeyleri tekrar tekrar yaşadığımızı ve toplum olarak ilerlemeyip gerilediğimizi görmekti.
"Yüründü. Anıt Kabir'e doğru: Laik Türkiye Cumhuriyeti'ni (!) savunuyoruz. (...) Söylemem akıllılık mı, aptallık mı? İşte söylüyorum. Başımız sıkışınca Atatürk. Atatürk yetiş! Bu kısır döngü, içine sıkışıp kaldığımız bu akvaryum ne zaman aşılacak? Bir yandan onun açtığı kapıdan geçmeye kalkıyor, daha geçerken iki çelme üç namluyla geri
Toplumsal duyarliligi olan bir Turkiye aydinin guncesinden dokulen yazilar. Elias Canetti'nin şu cumlesinden esinlenerek Damla Damla demis guncesine , "Gunler birer damla donustu. Hergun tek damla gibi; hicbir sey birikmiyor. Bir yil ancak yarim bardak ediyor."... Gunluk okumayi sevenler icin iyi bir tercih 'Damla Damla Gunler"... Kitapla kalin...
Yazarın kalitesi, dili, anlatımı için hangi dilde en yıldızlı kelimeleri biraraya getirirseniz getirin, yetmez...Dönemsel günceler olduğu için ve imza sahibi sebebiyle, severek okudum...Dört kitaptan oluşan seriye, ara vere vere devam ederim diyordum ama ne arası..ne deresi...ne nefesi...tavsiye ederim
