Neredeyse bir solukta okuduğum sistem eleştirisi diyebilirim.Görkemli adalet saraylarında insanların adalet ararken kayboluşu...Suçunu ararken cezasını çeken bir adamın bu çarkta ondan daha suçlu olabilecek insanların adaletine sığınması.Oysa dışarıda bir yerlerde hayatın ona daha adaletsiz davranmasına yapacak pek bir şeyin olmadığını anlatan kitap desem yeridir.Kafka gerçekten boşuna Kafka olmamış.Dönüşümü çok etkileyici bulmuştum ama dava bu günlerde yara almış adalet duyguma denk düştü diyebilirim.
1925 yılında yayınlanan bir kitapın hala güncelliğini koruması Kafka'yı gözümde büyütüyor.Sanırım insan insanın korkusu olduğu sürece güncelliğini koruyacak. Üstelik bu sistem eleştirisini banka şefi,avukatın hizmetçisi,mübaşirin karısı,ressam,tüccar bekçi gibi sıradan tiplerle anlatışında enteresan bir kara mizah anlaşını görmek ayrı bir zevk diye düşünüyorum.
