"Zan altındaki bir insanın sırt üstü yatmak yerine huzursuz olması çok daha iyidir, çünkü sırt üstü yatan kişi farkında olmaksızın kendini terazinin bir kefesinde bulup günahlarının ağırlığıyla tartılabilir."
Beni engelleyenin olgular olduğu pek söylenemez, bir korku, aşılabilmesi olanaksız bir korku var; mutlu olmaktan korkmak, daha yüce bir amaç için kendime acı verme tutkusu ve buyruğu.
"Hayır" dedi papaz, "Doğru olduğunu kabullenmen gerekmiyor, sadece gerekli olduğunu kabullenmelisin."
"Ne acıklı bir düşünce." dedi K. "Yalan söylemek dünyanın en doğal şeyi yapılıyor."
“İnsan bu dünyada otuz yıl yaşamışsa eğer ve benim gibi hep yalnız başına savaşmak zorunda kalmışsa, o zaman beklenmeyen olaylara karşı bağışıklık kazanıyor ve bunlar yüzünden çok sarsılmıyor… Yalnız insanlar hep alışıktır beklenmeyen olaylara”
"her şeyin gerçek olduğunu kabul etmek gerekmez, gerekli olduğunu kabul etmek yeter." "Ne kadar karamsar bir görüş," dedi K. "Yalan, dünyanın düzenine dönüşüyor."