Değirmenimden Mektuplar; ünlü natüralist yazar Fransız Alphonse Daudet'nin 1869 yılında kısacık hikâyeleri barındıran, doğa ve insanı merkezine alan eseridir. Bu öyküler, yoğun dış mekân tasvirleriyle donatılmış olup, okuyucuyu görsel şölene davet ediyor.
İlk hikâyesinde bile doğanın ana hatları, yazarın keskin gözleriyle kalemine yansımasının bir sonucu olduğunu görüyoruz. Böylelikle okuyan kişi, her bir tümcede farklı manzaralara bakan bir insan konumunda bulabiliyor kendisini.
Yazar, yer yer hikâyelerinde karakterlerin ve tiplemelerin iç çözümlemelerine girerek onlara ses getiriyor; yer yerse geçmiş yüzyılların mizahını yalın bir şekilde kalemine üflüyor. Sözgelimi yazarın natüralist yönünün yanında realist ve aynı zamanda romantik yanının bulunduğunu belirtmekte fayda var.
Alphonse'un bu eserde yer almış hikâyelerindeki ortak noktası, gözlemci olarak yer aldığı ana kahramanlarını, adeta birer keşiş, bazen de ressam rolüne büründürerek okuyan kişinin zihnini tuval misali süslemeye başlamasıdır. Gelgelelim her okuyucunun hâlihazırda dolu olan bu tuvallerini boşaltamayacak olması acı bir gerçek.
