Ölümü, evrenselliği içinde, hayatın sonu olarak düşündüğümde, onunla sakin bir şekilde yüzleşiyorum. Toptan düşününce ben ona hakim oluyorum, parçalara inince o beni kıskaç gibi tutup kıvrandırıyor. Bir uşağın gözyaşları, mallarımın dağıtılması, tanıdığım bir elin değmesi, beylik bir teselli sözü, bütün bunlar benim içimi acıtıyor ve yüreğimi sızlatıyor.