Hiç yaşamamışlar gibi göçüp gitti onlar aramızdan...
#Baba tut elimi
Bu cehennemden kurtar beni
Sıkışıp kaldığım yer belli mi?
Sesim sana geldi mi?
Baba tut elimi
Nefesim tükenmeden kurtar beni...
Ölüm ve Yaşam...Bu ikili birbirine pamuk ipliğiyle bağlı değil mi? Deprem onları bir kaç dakikada bizlerden koparıp aldı...Anneler, babalar, nineler,
Depresyon 6 Şubat 2023 tarihinde yaşanan depremi konu almaktadır. Kitapta yazarın şiirlerinin yanı sıra deprem mağdurlarına da ait şiirler bulunmakta. Yalın bir dille yazılmıştır. Deprem kelimesinin tüylerimizi diken diken etmesi söz konusuyken, her satırda okumak çok üzücü.
Kitabın gelirinin bir kısmının depremzedelere bağışlanması da örnek bir davranış teşkil etmektedir.
Öncelikle kitabın ismi çok güzel seçilmiş. "Deprem" "Depresyon" ne kadar da benzer kelimeler. Sadece ses olarak değil mana olarak da. Depresyon da ruhsal bir çöküntüyü ifade ediyor. Depresyon dolu zamanlar...
Şiirlere gelecek olursak gayet hisli yazıldıklarını düşünüyorum. Şekilsel bakımdan usta şairlere kıyasla doğal olarak o kadar iyi olmasa da birçok şairden daha hisliydi, ciddiyim. Okuması bence keyifliydi. Farklı bakış açılarından yazılan şiirler vardı. Kimi zaman bir kadının kimi zaman bir askerin kimi zaman bir çocuğun... Kitabın başında bazı depremzedelerin yazılarının da yer alması güzel bir detay olmuş. Tüm bunlar acılara empati yeteneğimi arttırdı.
Kitabın geliri depremzedelere bağışlanacağı için bu toplumsal hareketinden ötürü yazara teşekkür ederim. Şu günlerde böyle güzel şeylere ihtiyaç var.
Bu akşam gün batımını izledim
Kederli şarkılar vardı kulağımda
Kimsesiz sokaklarda yürüdüm
Deprem kalıntılarına döküldü gözyaşlarım
Bu akşam ben bin defa öldüm
Sevgili şiir dostları; ne güzeldir şiir okumak, hissetmek, dinlemek. Şiir yazmak ise benim için sanatın en güzel şekli. Babam hep derdi: Şiir yazan ve okuyan insanları sevin. Ben de
Hanife Çıta / Depresyon
Kısa bir süre önce yaşadığımız ve hepimizi derinden sarsan depremi unutmamız mümkün değil. Türkiye’nin yaşadığı bu üzücü olayı dizelerine taşımış Hanife Hanım. Aslında hepimizin duygularına tercüman olmuş.
Kitabın başında depremi yaşayanların yazdıklarının paylaşıldığı bir bölüm ve depremi anlatan bir resim bulunmakta. Ayrıca depremde gönüllü olarak yardımlarda bulunup 39 canın kurtarılmasında emeği geçmiş yazarımızın. Bu kitabı önemli kılan en büyük unsur da kitabın tüm gelirinin depremzedelere gönderilecek olması.
“Doğuyor ve ölüyoruz
Göz açıp kapayıncaya kadar
Geçiyor zaman…” demiş.
“Enkazlardan çıkardım halkım
Mısralarımın arasına koydum sizi ben…” diyerek devam etmiş.
Kimi mısralarda bir kızın depremde kaybettiği kitaplarına ağlaması var, kiminde bir çocuğun kayıplarına feryadı. Bazılarında kötü yapılmış evlere olan isyan, bazılarında kişilerin kayıtsızlığı.
Tüm içini dizelerine dökmüş Hanife Hanım. Hepimizin sesi olmuş bir yerde. Okurken boğazım düğüm düğüm oldu. O zamanları tekrar tekrar yaşadım. Kitabın adının tüm dizelere hitap ettiğini düşünüyorum.
Yazarımızın emeğine ve yüreğine sağlık…
