Dergah Dergisi - Sayı 384 (Şubat 2022)
Dergah DergisiDergah Dergisi - Sayı 384 (Şubat 2022) Gönderileri
Dergah Dergisi - Sayı 384 (Şubat 2022) kitaplarını, Dergah Dergisi - Sayı 384 (Şubat 2022) sözleri ve alıntılarını, Dergah Dergisi - Sayı 384 (Şubat 2022) yazarlarını, Dergah Dergisi - Sayı 384 (Şubat 2022) yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.Ertesi Sabah
“daha azı için bile verirdin en sağlam dişini / parıldasın diye bir kere kederli gövden.”
Sayfa 4 - Aleyna Taran
Nokta ile başlangıç arasında bin kere bin virgül.
Sayfa 7
Burada öleceğimi biliyorum. Bilmek umut etmemi engellemiyor.. Belki düşlerim bir çınar yaprağının düşü ile duvarın ötesinde birleşir.. Sonra ulu çınara bir adak adamalısınız. Aklın inkarı tasdik edilirse eğer, çınar size fısıltılarla uluyacak. Bir siz duyacaksınız, bir de ak benekli ceylanlar ve yıldız tozları ile büyümüş bir zambak size eşlik etmeli
Sayfa 6 - ve uludu bir kadın aya doğru
boş bir mektup bulayım kapımda, yerime bir kağıtla konuş
anlat kalemsiz çizgisiz serbest kalayım
bu defa öyle bezenmiş öyle yeğin
tek bir harf görmeden teskin olayım
tazeden gelmeden avuçlarının kokusu
...
sana yalnızca bir lehçe bırakıyorum
yaşadım demenin teminatı olamayacaksa da
bir gedik olur bu dizgide belki
...
yine de bilme sen, bilme ne kalacak
kelimesiz adamlardan ve bu sarkıtlardan
bu kâşiflerden, bu deneklerden sonrane çabuk bir hatıraya dönüşüyorum
oysa ben yabancısıyım buralarına
bir vur emrinden başkası değilim
son sahnedeki üniformanın dudaklarında
hevesle başlanıp yarım bırakılmış
kötü çevirilerden farkım yok
hakkımda bugüne dek kimse
hikayesi unutulan bir kahraman gibi
bana doğruları söylemiş midir
hakkımda iki melek bahse girmiş midir hiç
biyoloji okuyan yeşil gözlü komşu kız
bir kez olsun bütün sınırları ihlal edip
kendisi sınır haline gelmiş midir
hakkımda yalanlar söylenecek kadar sevilmiş miyimdir hiç
balkona kötü kararlar almak için oturunca
kocasının sorumsuzluğunu küllüğe dökerken ya da
aklına annemin beni aramak gelmiş midir
dargınlığın kilometrelerinde seyrederken
bir el freni olmadığını fark edince hayatın
cebimden çıkarıp cebine bıraktığım o şarkıyı
abim son ses açıp dinlemiş midir
asla bizim olmamış ihtimalleri
aramızdaki cılız yangından kaçırırken
dönüp uzun uzun son kez
utanmadan gökyüzüne bakmak istemiş midir
giderek acımasız bir paragrafa
dipnot oluyorken yaşadıklarım
ısrar koleksiyonlarından bir şeyler eksilmiş midir
bir adam ışıkları söndürmeden önce
inanmak sahipsiz cümlenin sonunda beklemektir deyip
sabah uyanınca vazgeçmiş midir