Dicle'nin Sürgünleri Gönderileri
Dicle'nin Sürgünleri kitaplarını, Dicle'nin Sürgünleri sözleri ve alıntılarını, Dicle'nin Sürgünleri yazarlarını, Dicle'nin Sürgünleri yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Bu sözümü küpe yapıp kulağınıza takın, su içtiğiniz pınarı taş atıp pisletmeyin.
Kimsenin iyiliğini unutmayın, unutmayın; iyiliğe iyilik yiğidin işi, iyiliğe kötülük eşeklerin işidir.
İyi insanları unutmayın, unutmayın; unutmak en büyük kötülüktür..
Sayfa 84 - İthakiKitabı okuyor
Göz ve Söz.
'' Göz, nasıl gözün aynasıysa, söz de öyle kalbin aynasıdır. ''
Sayfa 84 - İthaki YayınlarıKitabı okuyor
Vefasızlık.
'' İyi insanları unutmayın, unutmayın; unutmak en büyük kötülüktür. ''
Sayfa 82 - İthaki YayınlarıKitabı okuyor
Unutulmuşların Sesine Kulak Verin
İki ciltlik bu eserle Dicle'nin Sesi'ne kulak verdik. 
Dicle'nin Yakarışı ve 
Dicle'nin Sürgünleri .
Kandilleri yaktık ve sadece seslere kulak verdik. Evet bu iki kitapta bizler okuyucu değil birer dinleyiciydik. Dengbêj Biro'nun anlatımıyla kocaman bir tarih, bir destan ve sonsuzluk sesini dinledik. Dicle'nin sesini, Mezopotamya'nın sesini, unutulmuşların sesini.
Bir bahar sabahı Cizre'de tahta çıkan sonraları mağlup ve sürgün bir Kürt Mir'in, kör Teli'nin ve Yezdişah'ın sesiydi bu. Van dağlarından gelen Ermeni Bilge Mam Sefo'nun, ince ve narin Arme'nin, dost Migo'nun sesiydi bu. Şengal dağlarındaki saçları iki örgülü Ezidi Hadi ile Hıdır'ın, Melek Tavus kolyelilerin, Ape Xêlef'in sesini dinledik. Hakkari dağlarındaki Keldani Bedros'un sesini, güzel kardeşi ve Biro'nun aşkı Esteri yani Kürtlerin Stêr'ini dinledik, sessizlik sesine kulak verdik.
Evet bir gece ansızın kandili yaktık ve on yedi gece boyunca Dengbêj Biro'yu dinledik. Sıra kandili söndürmeye gelince biz dinleyiciler için gitme vaktiydi. Kandil yandı ve söndü.
Sıra kendi kandilimizde. Yüreğimizdeki kandili bir daha söndürmeden yakıp sonsuzluğa kadar unutulmuşların sesine kulak vermek dileğiyle.
"Özgürlük bilgiyle elde edilir, cehaletle yitirilir."
Son
Şimdi kandili söndürün ve yüreğinize, ruhunuza ve bilincinize ulaşmış olan unutulanların sesini de yanınıza alarak gidin artık.
Biz böyleydik işte ; halkımız bizi ölünce hatırlıyordu, yaşarken birbirimizin mezarını kazıyor, ölümden sonra da karalar bağlayıp birbirimizin mezarı başında taziyeye oturuyorduk.
Yenilgilerimizin asıl nedeni cehaletimizdir Mirim.
Rüyalarım kadar çeşit çeşit olan hayatın gerçekleri, sessizlikten, yenilgi ve yok oluştan başka, hiçbir şey sunmadı bana.
Quna ku elimî tira, devê ku elimî vira, rast nabe heta kurê kura.
Minafik in
Hadis, ayet ve tekbirlerle bize kardeşlik ve eşitlikten bahsedenler, evlerimizi, içinde yaşayan kadın ve çocuklarımızla birlikte yaktılar, öyle değil mi?
Esaretle örülen tarih bizim için durmadan tekerrür ediyordu.
Ülke insanın özetidir. Halk olarak da buyuz biz
Düşmanlık, rekabet, kıskançlık, çekememezlik ve ihanet ülkenin kaderiydi ve yüzyıllardan beri ölümcül bir çıban gibi ülkenin bedenini kemiriyordu.
“Şimdi yüreğim hüzünle dolu “