17 Ağustos 1999 Kocaeli depremi, Türkiye Cumhuriyeti tarihinde yaşanan belki de en büyük doğal felâketlerden biriydi. Bu felâkette resmi rakamlara göre 17 bin, resmi olmayan rakamlara göre ise 30 bin kişi hayatını yitirdi, binlerce insan sakat kaldı. Binlerce insan anasını, babasını, evlâdını veya çok sevdiği yakınlarını yitirdi. Binlercesi acılarını, hüzünlerini, evlâdını veya çok sevdiği yakınlarını yitirdi. Binlercesi terk etti. Toplu mezarlar kazıldı, kimliği belirlenemeyen yüzlerce insanı gömmek için. Toplu dualar edildi, kimliksiz ölüler adına. Binbir acı yaşandı, binbir çile çekildi. İnsanlar ilk kez çaresizliklerine hep birlikte ağladılar.
Bu kitap bir günce: 22 yıllık Gazeteci Yıldırım Boran'ın acılardan, hüzünlerden derlediği bir günce. 17 Ağustos depreminde Yıldırım Boran ve ailesi yıkılan yazlık evlerinin enkazı altında kaldı. Saatler sonra köylülerin yardımıyla güçlükle enkazın altından çıkarıldılar.
Çıkarılmak, yaşanan acıların sonu olmadı. Bu kez de dışarıdaki sefaletle yüz yüze geldiler. Günlerce açlık ve susuzlukla boğuştular. Gözü yaşlı insanlarla dertleştiler, onlara yardımcı oldular. Bir çok öykü dinlediler, yaşadılar, acılara tanıklık ettiler. İşte Yıldırım Boran bu kitabında kendi ailesinin ve diğer insancıkların yürek parçalayan öykülerini bir günce tadında gözler önüne seriyor.
