Dört Güzeller - Toprak, Su, Hava, Ateş
İskender PalaDört Güzeller - Toprak, Su, Hava, Ateş Gönderileri
Dört Güzeller - Toprak, Su, Hava, Ateş kitaplarını, Dört Güzeller - Toprak, Su, Hava, Ateş sözleri ve alıntılarını, Dört Güzeller - Toprak, Su, Hava, Ateş yazarlarını, Dört Güzeller - Toprak, Su, Hava, Ateş yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.Ölüm var ölüm,fazlada şey yapmamak lazım yani
Bir zaman gelecek biz dünyada bulunmayacağız.Fakat bu dünya bütün nimetleriyle yine var olacaktır.
Giden gelmiyor acep nedendir...
Toprak eğer uğrunda ölen varsa vatandır...
Nasıl korku verir sessizlik insana bilinmez...
Allah'a şükret ki şu anda hayattasın...
Lakin bir nefes bana bir parça huzur...
Bir alev halinde düştün elime
Hani ey gözyaşım akmayacaktın...
Azrail vazifeyi haketmiş
"Mademki merhameti tanımadın,bundan böyle ölüm meleği ol ve aldığın parçayı dünyaya geri vermek üzere toprak bedenlilerin canlarını kabzet"
Mistiklere göre insan, etten ve kemikten değil, gönülden ibarettir. İnsan maddeden ziyade mana, kabuktan ötede öz, dıştan artık iç, arazdan çok cevherdir. Bu yüzden gönül "Allah'ın evi”dir, Rab oraya tecelli eder. Gönüldeki ışık da O'nun ışığıdır.
Sayfa 336Kitabı okudu
Sufiler derler ki, kalbin yaratılışı, Allah'ı bilmek, O'nun güzelliğini hissetmek, cemalini görmek üzerine gerçekleşmiştir. Yani bunlar kalbin özünde mevcuttur. Can bezminde (Kalu Bela'da) Allah'ın bütün ruhlara cemalini göstermesi bu yüzdendir. Dolayısıyla kalp eğer O'nu görmez olursa, yani dünya ilgilerine ve masivaya dalar da Cemal-i Mutlak'ı görmezlik illetine tutulursa, tabiatını değiştirdiği için ateşler içinde kalmış gibi sonsuz azaplar duyar. Ne ki insan kalbi günah illetiyle uyuşmuş, körleşmiş durumdadır da ateşin azabını hissetmemektedir. Tıpkı uyuşan el veya ayağın acıyı hissetmemesi gibi. Nitekim uyuşukluk geçer geçmez kendini ateşin içinde bulur. İşte insan da dünyada, dünyalık kaygılar ve ilgilerle uyuşmuş vaziyettedir. Ölüm onu bu uyuşukluktan uyandırdığı vakit ruh ateşin azabını hissetmeye başlar. Yani insan öte dünyaya ateşini kendi ruhunda beraber götürür. Eğer hakikati dünyada bilebilseydi ateş onu yakar, günahla dostluk kuramazdı. Fakat dünyada kendisine bu bilgi çeşitli yollarla verilmiştir de o gaflettedir. Ayette "Eğer ilmiyle bilseydiniz, muhakkak cehennemi görürdünüz" (Tekasür, 5-6) buyurulması buna işarettir. İlme'l-yakîn (bilgiyle biliş) mertebesi ayne'l-ya- kîn'e (görerek biliş) dönüşünce insan uyanır (demek ki ölüm bir uyku değil, tam tersine uykudan bir uyandırıştır), ve bilinç kalpteki ateşi algılamaya başlar. Fakat yazık ki insanlar hakikatini bilemedikleri bu ruhani ateşi basit zannetmekte, zorluğunu, tahammül ötesi oluşunu kavrayamamaktadırlar. Ta ki onu tadınca bilecekler.
"Rabbenâ ve kına azābe'n-nâr!.."
Sayfa 296Kitabı okudu
Ünlü müfessir İbn Kesir de bundan etkilenmiş olmalı ki günlerden bir gün, hafızlık talim eden oğlu Halid'i çalıştırırken sıra yine "halid fi'n-nar"a gelince takılmadan duramamış.
"Evlat, gördüğün gibi Allah sık sık 'halid fi'n-nâr; hâlidûne fi'n-nar' buyuruyor. Korkarım ki öbür tarafta senin işin çok zor."
Halid henüz on yaşlarındadır ama çok zeki bir çocuktur. Üstelik de Kuran'ın yarısını ezberleyip bitirmiştir. Bir an hafızasını yoklar ve babasına yine bir ayet ile cevap verir:
"Benim aziz babam, bunda şaşılacak ne var! Halid elbette nara düşer. Değil mi ki ben senin oğlunum."
"?!"
"Babacığım Allah Nisa suresinde (Ayet 114) 'La hayra fi kesîr' (Kesirde, çoklukta, hayır yoktur)" buyurmuyor mu?!.." "
Sayfa 292Kitabı okudu