Konsül,devlet adamı,yazar,avukat,hitabet sanatı ustası bir hatip,Cumhuriyetçi,felsefeci..
Sürgünlerin,acıların,ihanetlerin adamı.
Ulu bilge, Marcus Tullius Cicero.
Devletin varlığına ve idaresine adanmış bir yaşam,o kadar ki Sezar'ın kendisini affetmesine rağmen,Sezar'a karşı Cumhuriyetçiler tarafından düzenlenen suikastın bir parçası.
''Ölümsüz tanrılar tarafından insana bilgelik hariç,dostluktan daha değerli bir şey verildiğini sanmıyorum.
Kimileri zenginliğe kimileri sağlıklı olamaya kimileri güce kimileri makamlara,birçokları da hazlara önem verir.
Sonuncusu vahşi hayvanlara yakışır,diğerleri geçici ve muğlaktır,bizim kararlarımızdan ziyade talihin cilvelerine bağlıdır.
Erdemin iyinin en üst mertebesi olduğunu düşünenler haklıdır,erdem dostluğu doğurur ve korur,erdem olmadan dostluk kurulması imkansızdır''
Cicero'nun ,dostluğun temelinin dayanması gereken ilkeleri ve sürdürülebilmesi için izlenmesi gereken yolu kendi bakış açısına göre değerlendirdiği bir kitap.
Lakin sadece bununla da yetinmeyip,devlet,tabiat ve insan davranışı üzerine ustaca yaptığı gözlemlerini de paylaşıyor bizimle.
Gelelim temel meseleye kitap illa okunmalı mı? Açıkçası okuduğum diğer kitaplarından yola çıkarak Cicero paşanın bu kitabının ben çok etkilediğini ve okurken heyecanlandırdığını söyleyemeyeceğim hatta yer yer sıkıldım da diyebilirim.
Bir de kitabı okurken dipnot manyağı oluyorsunuz ve bu dipnotlar kitabın arkasına sıralanmış.
Uzun lafın kısası okumazsanız çok da bir şey kaybetmeyeceğiniz bir kitap.
