Psikoterapi kitaplarını hep merakla ama bir o kadar sıkılma endişesi ile okumaya başlarım. Zira anlatılan çoğu hayatlara, duygulara, geçmişlerine konuk olmak ve sindirebilmek, yavaş okunması gerektiğini düşündürür bana. Ancak bu kitap farklı geldi okurken, kısa sürede sıkılmadan büyük bir keyifle okudum. Kendimle sohbet eder gibi ...
Roman dışındaki kitapları, gazeteleri , sınav sorularını sondan başlayarak okuma gibi kötü bir huyum var maalesef. Ancak bu kitabın son kısmı ''perde'' beni kitaba daha çabuk bağladı. Diğer kitaplarından farklı bir tarzda yazmış yazar. Psikoterapi deneyimlerinden çok yazarın kendi tefekkürleri, hayalhanesi ve çıkarımları paylaşılmış.
Özellikle 'perde' kısmında paylaşılan; yazarın izlediği filmlerdeki, psikiyatrist olarak dikkatini çektiği sahne paylaşımları orjınal geldi bana.. Kitapta izlediği filmlerle birlikte , okuduğu kitaplardan da yaptığı alıntılar kitaba zenginlik katmış. Okunacak kitaplar ve izlenecek filmler listem baya bir uzadı kitap sonrasında.
En çok da yaprak terapisi dikkatimi çekti. Kendim de uygulayacağim galiba. Baharın selamını almak ve kainatın sesini dinlemek... Çok güzel tasvir etmiş , hissettirmiş Mustafa Ulusoy... Kalemine sağlık...
