Duyguların Kültürel Politikası Gönderileri
Duyguların Kültürel Politikası kitaplarını, Duyguların Kültürel Politikası sözleri ve alıntılarını, Duyguların Kültürel Politikası yazarlarını, Duyguların Kültürel Politikası yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.Arzu ve iğrenme
iğrenç şey mide bulandırırken bile bir şekilde ilgimizi çeker. Üzerimizde etki sahibi olur, ikinci bir bakış atmak isteriz ya da farkında olmadan kendimizi bize iğrendiren şeye ‘ikinci kez’ bakarken buluruz. Arzu ve iğrenmenin çelişen dürtüleri her zaman birbirlerini çözümlemez ve bizi aynı yere götürmez, iğrenme bizi nesneden uzağa doğru çeker, bu çekim neredeyse beden bizim adımıza düşünüyormuş gibi istemsiz gerçekleşir. Bunun aksine arzu bizi nesneye doğru çeker ve bizi diğer bedenlere açık hale getirir. Çekme eylemi bir raddeye kadar benzer görünebilir, fakat başka bir aşamada çekimin yönü ya da eğilimi kişi ile nesne arasında oldukça farklı duygusal bir ilişki yaratır.
Nefretin belirli bir kişiye indirgenmesinin imkânsızlığı nefretin ekonomik bakımdan dolaşımda kalmasını sağlar; sürekli bazı ötekileri diğer ötekilerden ayırır ve henüz gelmemiş olanlar beklendiğinden bu durum hiçbir zaman “son bulmaz”.
Duygular hiç kimseyi ya da hiçbir şeyi pozitif olarak mesken edinmez; “özne” kaynak ya da varış noktası değil, sadece bir düğüm noktasıdır.
Bir çocuk tacizcisinin ya da tecavüzcünün yozlaşmış mahkemelerden üç-beş yıl gibi kısa bir ceza aldığını ya da şartlı tahliye edildiğini okuyan Beyaz bir ev kadınının gazetesini öfke ve iğrenmeyle fırlatmasının sebebi nefret değildir. İşe alımlarda bu toprakları inşa eden Beyaz vatandaşlar yerine kıyılarımıza en son boşaltılan tekne dolusu yabancıya öncelik verilmesine Beyaz işçinin lanetler okumasının sebebi nefret değildir. Kendisi, çiftliğini kurtarmak için merhametsiz hükümetten küçücük biryardım alamazken, yabancılara milyarların "yardım ”mahiyetinde dağıtıldığını okuyan Beyaz Hıristiyan çiftçinin hissettiği nefret değildir. Hayır, asla nefret değildir.
Bringing Them Home (Onları Evlerine Götürmek)
Bringing Them Home ,Avustralya’daki zalim ve şok edici asimilasyon projesi kapsamında ailelerinden koparılmış yerli çocuklardan oluşan Çalınmış Nesil hakkında bir rapordur. Bu yerli çocuk nesli aileleri, toplumları ve kültürleriyle ya çok az temasta bulunarak ya da hiç temasta bulunmadan büyümüştü. Çoğunlukla evlerinden zorla götürülmüşlerdi.
Avustralya yerlilerinin bedenlerine verilen hasar düşünüldüğünde, sadece bireyin ten yüzeyinde değil, topluluğun ten yüzeyinde de hasarlar görürüz. Şiddet sadece evinden alınan bireyin bedenine karşı uygulanmamış, ayrıca bedeni “paramparça” edilen yerli topluluğu da şiddete maruz kalmıştır. Sevilenlerle “bağlar”ın kopmasıyla topluluk hasara uğramıştır. Kai Erikson’un ifade ettiği gibi, kolektif travma “sosyal hayatın temel dokularından birine yapılan ve insanları birbirlerine bağlayan bağları koparan bir darbedir”.Toplumun en dış katmanı hasar görür fakat bu hasar toplumu oluşturan her bir bedenin teninde hissedilir. Bringing Them Home, kendini toparlamayı çok güç kılan bu ayrılık acısı, yaralanma, yitirme ve kayıpları anlatan bireysel tanıklıklardan oluşur. Belge bu tanıklıklar bir araya getirilerek oluşturulmuştur.
Metalaşan mağduriyet!
Toplumsal ıstırap küresel siyasal iktisadının ana unsurudur. Istırabın da bir pazarı vardır: Mağdurluk metalaştırılmıştır.
Acının fetişleştirilmesi
Yaranın bir kimliğe dönüşmesinin sorunlu olduğunu kabul ediyorum. Sorunlu olmasının nedenlerinden biri yaranın fetişleştirilmesidir: Yaranın bir kimliğe dönüşmesi, onun “incinme” ya da incitilme geçmişiyle bağını keser. Yarayı, zaman ve mekân içerisinde meydana gelmiş olmaktan ziyade, var “olan” bir şeye dönüştürür. Bir kimlik göstergesi olarak yaranın fetişleştirilmesi, acı ve yaralanma hikâyelerinin hızla çoğaldığı “tanıklık kültürü” açısından çok önemlidir.
Bizi ötekilerden ayıran aynı zamanda bizi onlarla birleştirendir.
The Ego and the Id [Ego ve İd] adlı yapıtında Freud, egonun “birincisi ve öncelikle bedensel bir ego” olduğunu ileri sürer.Bedensel egonun oluşumunun yüzeyle bağıntılı olması çok önemlidir: “Sadece yüzeysel bir varlık değil, kendisi yüzeyin bir izdüşümüdür”.Freud yüzeyi kurma sürecinin acı gibi bedensel duyumsamaların deneyimlenmesine bağlı olduğunu ifade eder. Acı, “kaynağı dış dünyada olsa bile içsel bir algı gibi hareket eden içsel ve dışsal bir algı” olarak tanımlanır.
The Challenge o f Pain de [Acı Sorunu] Melzack ve Wall şunu ifade eder:
Acı sadece vücutsal hasarın bir fonksiyonu değildir. Bunun yerine, hissettiğimiz acının miktar ve niteliği tecrübelerimiz ve onları ne kadar iyi hatırladığımıza, acının sebebini anlayabilme ve sonuçlarını tahmin edebilme becerimize bağlı olarak belirlenir.