Epikuros doğru hazzın, acının, sıradan bir varoluşun gündelik kargaşasının, ihtirasların ve arzuların yarattığı "huzursuzluğun yokluğu"ndan oluştuğunu ısararla belirtti. Bu ruh dinginliğini sıradan dünyanın kaygılarından yalıtılmış bir arkadaş topluluğunda sürdürülen sade bir yaşam sağlayabilirdi.