Nietzsche'de sevdiğim bir yön varsa o da yazılarını uzatmadan, fikirlerini net bir biçimde yazması. Öyle ahım şahım denebilecek kadar uzun bir kitabı yok. Artık uzun kitaplar çok fazla olduğunda yoruyor. Kısa kısa gitmek daha iyi çünkü uzun kitapta sahneler de uzun gelmeye başlıyor, kısalar ise daha net fikirler içeriyor. Tabi uzun kitaplarda da istisnalar mevcut.
Kitapta çok uzun bir dönem konu edilse de kısa kısa, felsefi problemleri ve bunların kendince çözümlerini sunuyor yazar. Her konu da buna dahil: Din, Dil, Bilim, Ahlak, Sanat, Felsefe, İnsanlık... Akla gelebilecek her konuda hem sorunları hem de çözümlerini kendince anlatıyor yazar.
Oldukça ilginç bir özellik daha var kitapta. Kitap 100 sayfa sonra başlıyor hatta 107. Evvelinde Batı'da olanlar anlatılıyor ki 35 sayfa sürüyor orası ve tarihlendirilmiş. Daha sonrasında 15 sayfalık kitaba dair bir ön not buluyor. 50 sayfalık da yazarın düşünceleri ve düşüncelerine yönelik eleştiriler bulunuyor. 2 sayfa da kaynaklara ayrılmış. En son 10 sayfa da dizin olarak ayrılmış. Koca kitap oluyor size 120 sayfa. Kalan kağıt israfıyla kaç tane ağaç kurtarırdınız be...
Yine iyi bir kitaptı diyeceğim. Okudukça, alıştıkça hoşuma gidiyor ve tek doğru benim söylediklerim demeye devam ederse kavga edeceğiz yani. Şaka bir yana gene doğru konulara değinmiş. Her dediğine tabi ki katılamayız sonuçta hepimizin fikirleri farklı ama doğru sorunlara parmak bastığını da göz ardı edemeyiz. Hepimize iyi okumalar dilerim..
