"Zaman sessiz bir cami avlusunun şadırvanında şu sesiydi, sabah serinliğinde istasyona giren trenin yataklı vagonları vagonlarından bakan uykulu yüzlerdi, rakkası kopuk bir duvar saati ya da eski bir sünnet düğününden hatıra kalan zembereği boşalmış kör bir kol saatiydi zaman."
Okudukça öğrendikçe daha az , daha az oluyoruz.Genelde, çoğunluktan uzaklasiyoruz.Azınlık oluyoruz,daha yerel kalıyoruz,kamuya mal olamıyoruz.Ve o zaman da bir sürü yaftayı yapıştırıyorlar üzerimize kendilerine benzemediklerimiz.