Senden başkasından ilgimizi kes! Bizleri, senden uzaklaştıracak şeylerden de uzaklaştır!.. Bize zikrini, şükrünü ve ibâdetlerinin güzelini ilham et!...
Bir gün,
bütün mertebeleri geçtiği hâlde bir türlü vâsılı Hakk olamıyan
(arada küçük bir perde kalan)
Cüneyd-i Bağdâdî Hz. hep bunun sebeblerini düşünerek
Bağdat sokaklarında gezmekte iken,
bir Arap kızı da mecâza müptelâ olarak sevgilisine şu şiiri okurmuş: «
Ve inkülte mâ eznebtü küllü mücübeten Hayâtüke zenbün lâ yukaşü bihi zenbü.>>
Yâni;
<<
Benim kusurum nedir ki bunca yıldır benden kaçtın dersen cevaben derim ki:
Kendine vücûd vermekliğin yâni hayatın öyle bir suçtur ki hiç bir suçla ölçülemez, kıyas edilemez (kâbil-i telif olamaz).»>
Cüneyd-i Bağdâdî Hz.
«Allah Allah» diyerek yere kapanıp vasil-ı Hak olur.
ESERİN SONU