Güney Postasından sonra yazarın yayımladığı kronolojik olarak ikinci eseri. Femina Ödülüne layık görülen eser 1931 yılında savaş yıllarının henüz kıvılcımları başlarken yayımlandı. Eserin konusu yine Güney Postası gibi uçmak, pilotların ruh hali ve yaşanan hüzünlü öyküler. Güney Postası gibi bu da hüzünlü ve duygu yüklü bir kitap. Tek fark, bu eserde yazar okura, insana ve insanlığa cevaplanmamış sorular bırakması...
İnsan hayatını ikinci plana atıp, kuralların ne pahasına olursa olsun yerine getirilmesi gerektiğine inanan ve posta ulaşımında gece uçuşlarını ortaya çıkaran bir yönetici ile hem ailesinden hem de pilotluktan ve uçmaktan asla vazgeçmeyen bir pilotun öykülerinin amaçlarının ve ruh hallerinin çarpışmasıdır bu eser.
Kısa, sade ve bir o kadar da sürükleyici olan eserde kişiler toplumun ve sosyolojinin belli kesimlerini sembolize etmektedir. Bir yandan da karanlığın ve aydınlığın, yaşamın ve ölümün, yerin ve göğün karşılaşması anlatılırken aynı zamanda zaferin içindeki yenilgiden ve yenilginin içindeki zaferden de bahsediyor yazar.
Kitabın sonunda yazar eserin bir kahramanı olan pilottan artık söz etmezken diğer kahramanı olan gece bekçisinden bahsederek eseri bitirmesi ise kitabın asıl amacını tek bir sayfaya tek bir paragrafa çok güzel sığdırmış.
