Hikâyeler içerisinde kullanılan kelimelerde çeşitlilik ve hissedilen derin anlam ilk etapta göze çarpan bir özellik. Bazı yazarlar yazıların da, okura yazınca mutlu olduklarını hissettirirler. Ama bu kitapta yazar, görselde okura yazdığını ama aslında okura değil, bir nevi kendisini, hayatı yada yaşanmışlıkları sorguladığını vurgular nitelikte.
Bazen derler ya insanın ciğerine dokunan hikayeler diye, işte Toptaş bunu ciğeri delerek başarıyor. Bu kitabı okuyarak bir yazarın değişimini, cümlelerin giderek farklılaşmasını, gelişimini görebiliyorsunuz. Çok hızlı yaşıyoruz ya hani eskilerden biseyler dinleyince içinde birseyler demleniyor insanın, önünde bir manzara oluşuyor ,öyle bir kitap işte. Suskun insanın içi sözcük kuyusudur diyor Hasan Ali Toptaş, kuyusundan çıkardığı ilk kelimeler de olsa bu kitap her kitabı gibi okunmaya değer. İnsanı yormuyor cümleler arasında akıp gidiyorsunuz. Keyifli Okumalar...
