Etienne gözlerinden uyku akarak yanıbaşında bekleyen bir madenciye:’ Derin midir?’, diye sordu. Adam:’Beş yüz elli dört metre’, diye karşılık verdi.
‘Yukarı doğru dört katman var, birincisi üç yüz elli metrede.’ İkisi de gözlerini yukarı doğru tırmanmaya başlayan çelik halata dikerek sustular. Etienne, yeniden sordu:’Ya halat koparsa?’ ...Hımm..o zaman oldu olanlar. Kitap da bu kısım beni çok etkilemişti.. Zola aldı beni o beş yüz elli dört metreye indirdi. Madencilerle birlşkte çalıştırıp aynı aşı aynı hayatı paylaştırdı.. o göçüğü bana resmen yaşattı! Zaman zaman insanoğlu’nun ne kadar ileri gidebileçeğini de bir daha gösterdi. Yer yer çok kızdığımda oldu.. iki makale, üç kitap okmakla milleti galyana getirip istenilen beş santım zamın böyle sağlanması imkânsız!
Madende çalışan işcilerin hayatı, acıları, sıkıntıları yürek burkan bir gerçeklilikle anlatılmış. Memleketimize çok uzak bi konu değil. Soma da yaşanılanlar dün gibi.. iz bırakan bir eser. Kitabı bitirdikten sonra kendi kendime söyle dedim:’ Okuyun, çünkü mürekkebin akmadığı yerde kan akıyor!’
