Natüralizm denildiğinde akla ilk gelen eserlerden olan Germinal, 19.yy. sonlarında Emile Zola'nın kaleme aldığı ve günümüzde dahi kendisinden çokça bahsettiren bir başyapıttır. Yayımlandıktan tam yüz on altı yıl sonra aynı adlı filme konu olan eser; zorlu şartlar altında çalışan ve bunu sadece ekmek için yapan madencileri konu almaktadır. Hikayemiz baş karakter Ètienne'nin iş aramak üzere ocağa gelmesiyle başlar ve akıllara hemen Tolstoy'un o sözü gelir “Tüm muhteşem hikayeler iki şekilde başlar: ya bir insan bir yolculuğa çıkar, ya da şehre bir yabancı gelir ...” Evet, şehre bir yabancı gelmişti ve tüm bu madencilerin hayatını değiştirecekti...
Madenciler "Ekmek!" diye bağırırken piramitin tepesinde yer alanlar kekliklerini yiyip şaraplarını yudumluyordu. Bir de utanmadan ihtiyaç duydukları her şeyi onlara verdiklerini ve daha ne istediklerini sormaları ne trajikomik! Neyse ki bu piramiti - hiyerarşiyi bertaraf etmek isteyen birileri çıkmıştı ve artık işçiler, burjuvazi ve soyluların işçi sınıfının sırtından geçinmesine sert bir tepki gösteriyordu. İşletmenin arka arkaya aldığı acımasız kararlar işçilerin canına tak etmişti. Artık ölüm korkusu yoktu onlar için, sadece nasıl öleceklerine karar vereceklerdi: bu acımasız koşullar altında çalışarak mı, yoksa haklarını ararken açlıktan mı?
Zola; komünizm, sosyalizm, anarşizm, kolektivizm gibi konular hakkında düşündürüyor. Kitabın başından sonuna kadar hayatı sorgulatırcasına dramatik yapısını sürdürüyor.
*Film: Germinal (1993) - Claude Berri*
*Favori alıntı: Mumu söndür, düşüncelerimin rengini görmeye ihtiyacım yok.*
