Yoğun siyasi hayatı boyunca beş kez başbakanlık yapmış olan Bülent Ecevit, aynı zamanda şair, yazar ve çevirmendi. Hint ve Doğu felsefesiyle ilgilenen, Sanskrit ve Bengal dilleriyle ilgili çalışmalar yapan Ecevit’in yolu, yapıtlarında yoksulların dertlerini paylaşan ve evrensel insani değerleri savunan Tagore’la kesişecekti elbette. Gitanjali 1941’de, şairin bir diğer yapıtı Avare Kuşlar ise 1943’te onun çevirisiyle Türkçede yayımlandı.
Gitanjali ’yi bizzat İngilizceye çeviren Tagore, şiirini yine kendi sözcükleriyle dünyaya duyurmuştu. Yaratıcısına bu sayede Nobel Ödülü getiren eseri şair Ecevit’in Türkçesinden 70 yılı aşkın bir zaman sonra yeniden sunuldu (Arka kapaktan)
Açıkçası; bu şiirimsi metinleri okurken kullanılan dil, Sheakspeare ile Mevlana arası bir yere oturdu kafamda, biraz da biçim ve konu yönüyle Halil Cibran .
Yazar, 2 çocuğu ve eşini kaybettiği yıllarda (20yy başı) yazmış bu şiirlerini ve bu yüzdendir ki, tüm çıtası yüksek metinlerde görüldüğü gibi bol acı ve yalvarma var. Temel konu: İlahi Aşk. Yaşadığı cefadan kurtuluş ile huzuru Tanrı'da buluyor. Genel olarak; müzik, tabiat, ölüm gibi metaforlar seçilmiş ve hepsi sonunda ilahi bir yola dökülüyor. Sonradan resime merak salması yazarın sanatsal yönünün bir ispatı olmuş sanki.
Henüz 16'sındayken bu metinleri çevirmiş, şair ve yazar Karaoğlan lakaplı, muhtemelen ülkemizin başına gelmiş en DÜRÜST siyasetçi Ecevit’in çevirisinden de okumuş olmak ayrı bir keyif tabii. Daha çok sanatçı siyasetçilerin bu fani alemde önder olmaları dileğiyle Hint edebiyatının bu ölümsüz satırlarını okuyun: Tagore'nin dediği gibi, kapınıza gelen ölümü kabul etmeden.
